Πρώτη φωτογραφία James Webb

Το πρωί χάρηκα πολύ βλέποντας την πρώτη εικόνα από το James Webb και το πόση έκταση, δικαίως, πήρε το θέμα. Γέμισα αισιοδοξία, γιατί σκέφτηκα πως ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων σήμερα θα σηκώσει, έστω και για λίγο, έστω και νοερά, το κεφάλι ψηλά για να θαυμάσει με δέος τις εικόνες. Ίσως το πάθατε κι εσείς: Υποσυνείδητα θεώρησα πως θα πέρναγαν από το μυαλό του κόσμου, παρόμοιες σκέψεις με τις δικές μου.

Τι θαύμασαν όμως οι άνθρωποι; Τι σκέψεις ήρθαν πραγματικά στο μυαλό τους βλέποντας τις πρώτες εικόνες από το τηλεσκόπιο James Webb;

Κάνοντας μια βόλτα στα social media λοιπόν, προσγειώθηκα λιγάκι 🙂 Γιατί τα πράγματα δεν ήταν έτσι ακριβώς όπως τα περίμενα αρχικά:

Ένας θρήσκος δόξασε το Θεό που δημιούργησε έναν τόσο θαυμάσιο κόσμο για όλους εμάς.

Κάποιος έγραψε πως σε λίγα χρόνια θα έχουμε και τις αποδείξεις ότι αυτό είναι στημένο από τους Αμερικάνους, όπως όταν πατήσαμε στη Σελήνη.

Ένας άνθρωπος που έχει ψηλά αυτό που ονομάζεται “ελληνικές αξίες” ότι εμείς οι Έλληνες δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού κάποτε με αποτέλεσμα να έχουμε τώρα αυτή την άνθιση της επιστήμης.

Ένας Αμερικάνος ότι δεν είναι κατόρθωμα της ανθρωπότητας, αλλά της Αμερικής, God Bless America κλπ.

Κάποιος άλλος που δε τον ενδιαφέρει καθόλου το θέμα, ειρωνεύτηκε το γεγονός, λέγοντας κάτι σε φάση: “Τα Χριστούγεννα έχει πιο πολλά φώτα”.

Α, τι ωραία χρώματα.

και ούτω καθεξής…

Με λίγα λόγια, ξέχασα ότι βλέπουμε τα γεγονότα όχι ακριβώς “όπως είναι”, αλλά τα περνάμε πάντα, αναπόφευκτα, από το δικό μας πρίσμα.