Οικονομία βάσει πόρων

Ιούλιος 2022 update:
Αφήνω αυτή τη σελίδα να υπάρχει, ώστε όποιος θέλει να μάθει περισσότερα για την Οικονομία Βάσει Πόρων, να μπορεί να το κάνει πιο εύκολα. Ωστόσο, όπως έχω γράψει από τον Ιανουάριο του 2021, πλέον δεν πιστεύω πως η λύση βρίσκεται στο να ζητάμε να εφαρμοστεί ένα νέο σύστημα. Αν τονίσουμε ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα και μια μεγάλη μάζα ανθρώπων το κατανοήσουν, οι λύσεις θα ακολουθήσουν. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.

ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΒΑΣΕΙ ΠΟΡΩΝ

Zeitgeist Addendum: https://www.youtube.com/watch?v=e0sWHVlPypI

Zeitgeist Moving Forward: https://www.youtube.com/watch?v=4Z9WVZddH9w

Paradise or Oblivion: https://www.youtube.com/watch?v=KphWsnhZ4Ag

The Choice Is Ours: https://www.youtube.com/watch?v=Yb5ivvcTvRQ

Ντοκιμαντέρ TROM: https://www.tromsite.com/documentary/

Βασικό Βιβλίο TROM: https://www.tromsite.com/2016/03/money-game-beyond/

Λοιπά Βιβλία TROM: https://www.tromsite.com/books/

Tio Trom: https://www.tiotrom.com/

Συχνές ερωτήσεις The Venus Project: http://www.thevenusproject.com/faq

Επίσημο γκρουπ στο Facebook για το The Venus Project: https://www.facebook.com/groups/TVP.Support/

Youtube playlist με ελληνικούς υπότιτλους: https://www.youtube.com/watch?v=Ax564rLTU60&list=PLNQZ0eyl8BYVB7Owdr5MlU_CZWBjz7z8I

Εισαγωγή στην οικονομία βάσει πόρων: http://www.politismosena.gr/2016/11/blog-post_5/

Χρήσιμα κανάλια στο youtube:
https://www.youtube.com/user/LinguisticTeamIntl
https://www.youtube.com/user/thevenusprojectmedia
https://www.youtube.com/user/TVPEducation
https://www.youtube.com/user/nitturo

ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΒΑΣΕΙ ΠΟΡΩΝ

Καταρχάς θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι οι παρακάτω απαντήσεις δεν έχουν την επίσημη «έγκριση» κάποιου συγκεκριμένου Project από όσα υπερασπίζονται την οικονομία βάσει πόρων (TROM (2022 update: το TROM έχει ιδιαίτερη θέση πλέον σχετικά με την Οικονομία Βάσει Πόρων – μπορείτε να τη διαβάσετε ψαχουλεύοντας το site τους), The Venus Project και The Zeitgeist Movement) και βασίζονται στην υποκειμενική εμπειρία που έχουμε αποκτήσει τα τελευταία χρόνια, διαβάζοντας για αυτή στο διαδίκτυο. Αν υπάρχουν σημεία ή και ολόκληρες απαντήσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, δεσμευόμαστε πως θα τα διορθώσουμε και θα ενημερώσουμε τον ερωτώντα. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας στο politismostipou1@gmail.com ώστε να μας υποδείξετε τέτοιες περιπτώσεις.

Αν έχετε κι εσείς κάποια απορία μπορείτε να μας τη στείλετε στο παραπάνω email και δεσμευόμαστε πως θα την απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό.

Μπορείτε επίσης να μάθετε περισσότερα, μελετώντας τις συχνές ερωτήσεις εδώ:

Λίστα συχνών ερωτήσεων από το επίσημο site του The Venus Project

Συχνές ερωτήσεις TROM

Ακολουθούν απορίες φίλων της σελίδας μας στο Facebook σχετικά με το The Venus Project ή γενικώς για την οικονομία βάσει πόρων και οι απαντήσεις μας – συνεχής ανανέωση:

ΕΡΩΤΗΣΗ 1
Πώς θα πείσει ο Φρέσκο τους ανθρώπους να σταματήσουν να αγαπούν ο ένας τον άλλον; Θα θέλει να ελέγχει ακόμα και τον αριθμό των γεννήσεων με το πρόγραμμά του;

Δεν λέει πουθενά πως θέλει να σταματήσουν να αγαπούν οι άνθρωποι ο ένας τον άλλο. Απαγόρευση και έλεγχος γεννήσεων δεν έχω δει πουθενά να προτείνεται στο project.

ΕΡΩΤΗΣΗ 2
Θα επιτρέπεται να κάνουν έρωτα οι άνθρωποι; Δεν το αναφέρει πουθενά και αν επιτρέπεται θα επιτρέπει συγκεκριμένο αριθμό παιδιών ή όσα ορίσει αυτός για να μη γίνει σπατάλη των πόρων;

Ναι θα επιτρέπεται. Γενικώς δεν θα υπάρχουν νόμοι και απαγορεύσεις. Δεν θα υπάρχει απαγόρευση γεννήσεων.

ΕΡΩΤΗΣΗ 3
Αλήθεια τόσα χρόνια με αυτή την ιδέα γιατί δεν κατάφερε ούτε να ξεκινήσει; Ο άνθρωπος θέλει να αλλάξει τον κόσμο, είχε την ιδέα, τι περιμένει; Αθάνατος δεν είναι, υποστηρικτές έχει, τι τον εμποδίζει;

Έχεις μελετήσει τι έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια; Δεν θα το’ λεγα και «δεν κατάφερε ούτε καν να ξεκινήσει» όλο αυτό:

http://interactivetimeline.com/2420/jf-timeline-rbe-project-tvp-approved/list.php?w=480

Αν εννοείς να ξεκινήσει να φτιάχνει την πρώτη πόλη, πριν μερικές ημέρες ανακοινώθηκε πως δημιουργήθηκε μια μη κερδοσκοπική οργάνωση από το TVP, που έχει ως στόχο αυτό ακριβώς. Βασικά χρειάζονται (στο παρόν οικονομικό σύστημα) εκατομμύρια δολάρια προκειμένου να δημιουργηθεί η πρώτη δοκιμαστική πόλη, οπότε δε μιλάμε για κάτι απλό. Επιπλέον, ακόμα και τα χρήματα να είχε, δεν εξαρτάται μόνο από τον ίδιο και τους υποστηρικτές του το να “ξεκινήσει το project”. Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα εν ενεργεία και πολλοί άνθρωποι που στηρίζονται σε αυτό. Δε θα είναι απλή υπόθεση η μετάβαση σε οικονομία βάσει πόρων. Ο ίδιος ο Φρέσκο σε κάθε ευκαιρία τονίζει πόσο δύσκολη θα είναι μετάβαση.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4
Πού θα έβρισκε πρώτες ύλες για να φτιάξει τις πόλεις που θέλει να κάνει;

Αν ξεκινούσε η εφαρμογή του The Venus Project, όλοι οι πόροι της Γης θα ήταν διαθέσιμοι προς όφελος όλων των ανθρώπων. Θα αποτελούσαν κοινή κληρονομιά όλων των ανθρώπων της Γης. Αναφέρεται συνέχεια στα ντοκιμαντέρ του Venus Project.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5
Πού θα τις κατασκεύαζε, δίπλα στις άλλες; Τις παλιές τι θα τις έκανε; Πώς θα έπειθε τον κόσμο να μετακομίσουν; “Έχω ένα δωρεάν διαμέρισμα εδώ για σένα; Φαγητό και ό,τι άλλο επιθυμείς αρκεί να με ακολουθήσεις;” Ποιοι θα ήταν οι όροι; Πέτα τα λεφτά σου; Σαν νέος Μεσσίας μου ακούγεται… Πώς θα έπειθε τον κόσμο ότι τα χρήματά του δε θα είχαν καμία αξία από εδώ και στο εξής;

Απάντηση σχετικά με τις παλιές πόλεις μπορείς να βρεις εδώ:
https://www.thevenusproject.com/faq/what-would-be-done-with-the-old-cities/

Δεν χρειάζεται να πειστεί κανείς για τίποτα, βλέποντας ο κόσμος την ποιότητα ζωής στις πόλεις του Venus Project από μόνος του θα επιθυμεί να ζήσει σε αυτές. Κανείς όμως δεν εμποδίζεται να ζήσει εκτός αν το θέλει. Δεν υπάρχουν όροι για να ζεις σε μια τέτοια πόλη, δεν έχω δει κάτι τέτοιο όσο έχω μελετήσει για το Venus Project. Τα χρήματα δε θα είχαν ούτως ή άλλως αξία σε περίπτωση μετάβασης σε οικονομία βάσει πόρων. Σταδιακά θα γίνονταν αχρείαστα, δε νομίζω να χρειαζόταν μεγάλο διάστημα για κάτι τέτοιο.

ΕΡΩΤΗΣΗ 6
Πώς θα καταφέρει να κατασκευάσει αυτές τις πόλεις σε όλο τον κόσμο σε 10 χρόνια; Πού θα βρει χρήματα να πληρώσει τους μηχανικούς; Όλους τους εργαζόμενους; Μήπως με υποσχέσεις για την επιτυχία της ιδέας του; Πώς θα τους ταΐζει μέχρι να χτιστούν; Θα καταργήσει τα χρήματα πριν ή μετά αφού τις χτίσει; Με τι τρόπο θα μεταφέρει τις πρώτες ύλες; Πού θα βρει τα οχήματα και τα μηχανήματα; Δε τον κόβω για πολύ πλούσιο, δε λέω χρήματα θα έχει για να βγάλει τα προς το ζην αλλά για περισσότερα δε τον κόβω.

Απ’ τη στιγμή που έχει ξεκινήσει το project, το πώς θα πληρώσει τους μηχανικούς και πώς θα τους ταΐζει δεν θα αποτελούν πρόβλημα γιατί η σωστή ερώτηση δεν είναι αν έχουμε το χρήμα για να φτιάξουμε το οτιδήποτε, αλλά το αν έχουμε τους πόρους. Η εργασία θα είναι εθελοντική. Αν πολλοί άνθρωποι έχουν αποδεχτεί το ορθό των προτάσεων του Venus Project τότε δε θα είναι δύσκολο να βρεθούν εθελοντές για οποιαδήποτε δουλειά. Σίγουρα πάντως χρειάζεται καλή οργάνωση. Κανείς δεν έχει πει πως θα είναι «περίπατος» η διαδικασία.

ΕΡΩΤΗΣΗ 7
Μήπως η οικονομία βάσει πόρων είναι μια «ουτοπία»;

Όταν συζητάμε με φίλους και γνωστούς για την άσχημη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας ή ακόμα και ολόκληρος ο πλανήτης και ρίχνουμε στο τραπέζι ιδέες όπως αυτή της οικονομίας βάσει πόρων, η πρώτη αντίδραση είναι πως ακούγεται «ουτοπικό».

Η πρώτη αυθόρμητη απάντησή μας, είναι ότι πριν 50 χρόνια θεωρούσαν «ουτοπικά» πράγματα τα οποία εμείς σήμερα τα έχουμε ως αυτονόητα, όπως πχ το να μιλάς real time μέσω βίντεο κλήσης με ένα αγαπημένο σου πρόσωπο που βρίσκεται στην άλλη άκρη του πλανήτη.

«Ουτοπικό» ίσως μοιάζει αυτή τη στιγμή. Όμως προτιμούμε να «παλεύουμε» για κάτι που δείχνει έτσι τώρα, αλλά είναι ό,τι πιο σωστό έχουμε διαβάσει, παρά να έχουμε φρούδες ελπίδες ότι η πολιτική μπορεί να αλλάξει κάτι.

Ας το αναλύσουμε λίγο παραπάνω.

Στον κόσμο που ζούμε όλοι αυτή τη στιγμή, μοιάζει να μην αλλάζει κάτι και να ζούμε διαρκώς τις ίδιες και τις ίδιες καταστάσεις, όμως αυτό δεν είναι ακριβώς έτσι. Απλώς, επειδή ο μέσος όρος ζωής μας είναι κάτω από τα 100 έτη, δεν μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε τις αλλαγές.

Για να δείτε τις αλλαγές διαβάστε τι έχει γίνει από την αρχή του 19ου αιώνα μέχρι και σήμερα. Αν λάβετε υπ’όψιν σας πόσα χρόνια πατάμε στον πλανήτη, θα καταλάβετε πόσο μικρό είναι το διάστημα για το οποίο σας μιλάμε. Αυτό σημαίνει πως οι εξελίξεις πλέον σε όλα τα επίπεδα τρέχουν πολύ πιο γρήγορα από ό,τι παλιότερα. Άρα μήπως το να μιλάμε για πράγματα που δεν θα γίνουν «ποτέ» είναι λίγο βιαστικό;

«Ουτοπία» δεν είναι να φαντάζεσαι πώς θα ήταν ένας πολύ καλύτερος κόσμος και να τον διεκδικείς. Αντιθέτως πιο «ουτοπικό» μας μοιάζει το να νομίζουμε πως ο κόσμος θα μείνει πάντοτε έτσι όπως τον ξέρουμε τώρα. Γιατί πολύ απλά ποτέ δεν μένει ο ίδιος.

Αν παρατηρήσετε πώς αλλάζουν τα πάντα κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, ίσως το κατανοήσετε καλύτερα. Πάντοτε οι αλλαγές, οι πολύ σπουδαίες αλλαγές, γίνονταν σε βάθος αρκετών χρόνων. Κάτι που σας μοιάζει τώρα αδύνατο, μπορεί σε 100 χρόνια να είναι καθημερινότητα. Απλώς κρίνουμε τα πάντα (και είναι «λογικό» υπό μία έννοια..) σύμφωνα με τη δική μας ζωή.

Υποσυνείδητα δηλαδή, όταν απαντάμε πχ στην ερώτηση αν θα εφαρμοστεί κάτι σαν την οικονομία βάσει πόρων ή αν θα καταργηθούν τα έθνη «κάποτε», ορίζουμε αυτό το «κάποτε» σύμφωνα με τα χρόνια που θα ζήσουμε εμείς και απαντούμε «δε θα συμβεί ποτέ». Αν προσπαθήσουμε όμως να το δούμε (όσο γίνεται) σαν κάποιος που θα ζήσει 10.000 χρόνια, τι θα απαντούσαμε στις ίδιες ερωτήσεις; Ο άνθρωπος ενδεχομένως θα υπάρχει για πολλά πολλά ακόμα χρόνια σε αυτόν τον πλανήτη. Δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς πόσα, αλλά πολλά. Αν κάποιος σας έλεγε ότι θα υπάρχουμε πχ μέχρι το 500,000 έτος μΧ η απάντησή σας θα ήταν και πάλι ίδια; Ότι μια οικονομία βάσει πόρων δεν θα εφαρμοστεί ποτέ και ότι θα υπάρχουν έθνη μέχρι τέλους;

Το κυνήγι της «ουτοπίας» είναι εν τέλει αυτό που μας πάει ένα βήμα παραπέρα τη φορά. Τα όρια του τι μπορούμε να καταφέρουμε ως ανθρωπότητα τα βάζουμε μόνο εμείς!

ΕΡΩΤΗΣΗ 8
Μήπως κάποια στιγμή πρέπει να δοκιμαστεί το εγχείρημα της οικονομίας βάσει πόρων σε μία μικρή κλίμακα; Κάτι σαν τα οικολογικά χωριά;

Ίσως να μπορούσε να δοκιμαστεί σε μικρή κλίμακα, όμως η λογική του είναι παγκόσμια, οπότε το εγχείρημα θα είναι αρκετά δύσκολο. Πάντως, στο Venus της Florida στις ΗΠΑ, υπάρχουν ήδη κάποιες εγκαταστάσεις και μάλιστα γίνονται tour.

Δεν είμαστε αρνητικοί στο να γίνει μία τέτοια προσπάθεια, αρκεί φυσικά να έχει τη συνδρομή του The Venus Project και άρα να γίνει προσεκτικά, με λεπτομερή σχεδιασμό. Όμως αυτό είναι απόφαση άλλων, όχι δική μας. Εμείς προσπαθούμε καταρχάς να γίνει πιο γνωστό από ό,τι είναι στην Ελλάδα. Είμαστε ακόμα στην αρχή.

ΕΡΩΤΗΣΗ 9
Σε μία κοινωνία που λειτουργεί βασισμένη στην οικονομία βάσει των φυσικών πόρων, με τι μπορούμε να αντικαταστήσουμε το χρήμα και το κέρδος ως κίνητρο για τεχνολογική ανάπτυξη και παραγωγή; Ποιος θα δουλεύει;

Τα παλαιότερα χρόνια ο άνθρωπος έπρεπε να μοχθήσει ακόμα και για πράγματα που σήμερα ενδεχομένως μας φαίνονται απλά, όπως το νερό. Απ’ τη στιγμή που απέκτησαν τα νοικοκυριά πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό, έπαψαν τα μέλη της οικογένειας να πηγαίνουν στο πηγάδι να τραβήξουν νερό. Αυτή η διευκόλυνση άνοιξε νέους ορίζοντες για το τι θα μπορούσε ο άνθρωπος να κάνει στον χρόνο που γλιτώνει από αυτή την “αγγαρεία”.

Η άποψή μας είναι ότι η σύγχρονη υποχρεωτική εργασία, είναι κατά κάποιον τρόπο ξεπερασμένη, όπως αντίστοιχα το να κουβαλάς κουβάδες με νερό από το πηγάδι… Και αυτό γιατί ήδη υπάρχει η τεχνολογία και οι αυτοματισμοί, ώστε να μπορούμε να την κάνουμε εθελοντική.

Ο άνθρωπος, αν δεν χρειάζεται να εργάζεται για τα προς το ζην και δεν έχει το άγχος της καθημερινής επιβίωσης, θα ασχολείται με ό,τι του αρέσει πραγματικά. Για να δείτε πώς θα ήταν, απλά αναρωτηθείτε τι θα κάνατε αν ξαφνικά δεν χρειαζόταν να εργάζεστε. Το πιο πιθανό θα ήταν να κάνετε κάτι που σας αρέσει και όχι να κάθεστε όλη την ημέρα σε έναν καναπέ κοιτάζοντας το ταβάνι. Υπάρχει καλύτερο κίνητρο από το να κάνεις κάτι που αγαπάς, εντός μιας κοινωνίας που σε σέβεται;

ΕΡΩΤΗΣΗ 10
Ποια είναι η σχέση κομμουνισμού και οικονομίας βάσει πόρων;

Μετάφραση από απάντηση του χρήστη Bjornar Simonsen στο επίσημο facebook γκρουπ του Venus Project:

Νομίζω ότι το The Venus Project (Fresco κ.ά.) αποστασιοποιείται από τη λέξη «κομμουνισμός» για πρακτικούς λόγους. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μεγαλώσει με το να φοβούνται και να μισούν αυτή τη λέξη, έτσι ώστε μιλώντας για μια οικονομία που βασίζεται στους πόρους ως κάτι ριζικά διαφορετικό από τον κομμουνισμό είναι πιο αποτελεσματικό και λιγότερο ανταγωνιστικό, ακόμα και αν δεν είναι εντελώς αλήθεια. Ένας κόσμος υψηλής τεχνολογίας, χωρίς χρήματα, χωρίς κράτος και κυβέρνηση, ήταν όντως ο πραγματικός στόχος του Μαρξ για τον κομμουνισμό. Όποιος έχει πραγματικά μελετήσει Μαρξ το γνωρίζει αυτό. Η καπιταλιστική αντικομμουνιστική ρητορική είναι εντυπωσιακά παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιούν για να αντικρούσουν το Venus Project. Οι απόψεις σχετικά με την ανθρώπινη φύση, η κριτική του καταμερισμού της εργασίας ως κάτι που παράγει αποξένωση και ούτω καθεξής.

Η μεγαλύτερη διαφορά που μπορώ να δω, είναι στην μετάβαση. Ο Μαρξ ήθελε εξεγέρσεις και επανάσταση, ενώ το Venus Project μια ειρηνική, τεχνολογική-εξελικτική μετάβαση που βασίζεται στον συνδυασμό της κατασκευής πόλεων υψηλής τεχνολογίας και ενημερωμένου κοινού. Για τον Μαρξ, μέρος της μετάβασης ήταν η «δικτατορία του προλεταριάτου», το σοσιαλιστικό (δικτατορικό) κράτος, όπου οι ελίτ θα έχαναν τα πλεονεκτήματά τους και θα απομακρύνονταν από την εξουσία με κάθε απαιτούμενη ενέργεια. Όλοι γνωρίζουμε πως κατέληξε αυτό για τη Σοβιετική Ένωση και για τις περισσότερες προσπάθειες μέχρι τώρα για να δημιουργηθεί μια κομμουνιστική κοινωνία. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, μέχρι σήμερα, ο κόσμος δεν έχει στην πραγματικότητα δει μια αληθινή κομμουνιστική κοινωνία. Το πράγμα που έχουμε διδαχθεί να μισούμε και να φοβόμαστε είναι στην πραγματικότητα ο ολοκληρωτικός σοσιαλισμός, όχι ο κομμουνισμός.

Εκτιμώ, ότι ο λόγος που ο Fresco υποστηρίζει αυτή την ειρηνική εξελικτική μετάβαση, με τη χρήση υψηλής τεχνολογίας πόλεων, είναι λόγω της κατανόησης του τι διαμορφώνει την ανθρώπινη συμπεριφορά. Ενώ ο Μαρξ δε μπορούσε να δει τις δυνατότητες χρήσης της τεχνολογίας ως υποκατάστατο της κυβέρνησης (έζησε κατά τον 19ο αιώνα), ο Fresco τις είδε. Για τον Μαρξ, η δικτατορία του προλεταριάτου ήταν μια ατυχής αναγκαιότητα στον δρόμο που θα οδηγούσε στον κομμουνισμό, έως ότου η τεχνολογία να εξελιχθεί. Ο Fresco έχει μια βαθιά κατανόηση του πώς το περιβάλλον διαμορφώνει τη συμπεριφορά, οπότε κατανοεί ότι η χρησιμοποίηση μιας δικτατορίας ως μέσο για ένα ευτυχές τέλος (κομμουνισμός) ενδεχομένως (όπως έχουμε δει) να δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου η διαφθορά και η κατάχρηση θα ευδοκιμήσουν.

Ο Fresco αντιλαμβάνεται επίσης ότι από τη στιγμή που το περιβάλλον διαμορφώνει τη συμπεριφορά, το να διδάξει απλά στους ανθρώπους μια ιδεολογία και στη συνέχεια εκείνοι να την επιβάλλουν δεν προσφέρει κάτι επί της ουσίας, αλλά προκαλεί ανταγωνισμό. Χρειάζεται να είσαι σε θέση να παρέχεις στους ανθρώπους επαρκείς πόρους ώστε να εξαλειφθεί η έλλειψη, αλλιώς το νέο σύστημα δεν θα λειτουργήσει.

Έτσι, οι δύο τους (Μαρξ και Fresco) επιθυμούν ουσιαστικά την ίδια «κατάληξη», αλλά με δύο διαφορετικούς τρόπους μετάβασης. Το Venus Project χρησιμοποιεί έναν ενημερωμένο, πιο επιστημονικό τρόπο για να πετύχει, ενώ έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος.

ΕΡΩΤΗΣΗ 11:
Πώς ακριβώς θα λαμβάνουν αποφάσεις οι μηχανές αντί για τους πολιτικούς; Πώς θα γίνεται έλεγχος ότι δε θα μας εκμεταλλευτούν κάποιοι μέσω του ελέγχου των μηχανών αυτών;

Μετάφραση από απάντηση του χρήστη Joe Park στο επίσημο facebook γκρουπ του Venus Project:

Ο στόχος είναι να έχουμε τις μηχανές συνδεδεμένες με το περιβάλλον, έτσι ώστε να λαμβάνουν άμεσα ενημερώσεις από τα κέντρα παραγωγής, τα σχολεία, τα εργαστήρια, τα κέντρα πρόσβασης, έτσι ώστε να υπάρχει και μια ισορροπημένη οικονομία χωρίς υπερβάσεις ή ελλείψεις.

Για παράδειγμα, όταν οι ηλεκτρικοί αισθητήρες επεκταθούν στη γεωργική περιοχή, τα ηλεκτρονικά συστήματα θα μπορούσαν να διαχειρίζονται και να ελέγχουν τις γεωργικές απαιτήσεις, με παρακολούθηση του υδροφόρου ορίζοντα, των εντόμων, των ασθενειών των φυτών, των θρεπτικών ουσιών του εδάφους, και ούτω καθεξής.

Όταν οι υπολογιστές έχουν ηλεκτρικούς αισθητήρες που επεκτείνονται σε όλους τους τομείς του κοινωνικού μας οικοδομήματος, θα είμαστε σε θέση να φτάνουμε με επιτυχία σε λήψη συγκεντρωτικών αποφάσεων. Σε μια παγκόσμια οικονομία βάσει πόρων, οι αποφάσεις δε θα πρέπει να βασίζονται στα τοπικά πολιτικά δρώμενα, αλλά σε μια ολιστική προσέγγιση επίλυσης προβλημάτων. Ο πλανήτης Γη και η ζωή πάνω σε αυτόν πρέπει να θεωρηθεί ότι αποτελούν ένα ενιαίο σύστημα.

Όλο αυτό το σύστημα θα μπορούσε να συνδεθεί με ερευνητικά εργαστήρια και πανεπιστήμια, έτσι ώστε όλα τα δεδομένα να παρακολουθούνται και να ενημερώνονται συνεχώς. Το μεγαλύτερο μέρος της τεχνολογίας για την εν λόγω διαχείριση υποδομών είναι διαθέσιμο ακόμα και σήμερα.

Δεν υπάρχει περίπτωση να θέλουμε εμείς οι άνθρωποι να “αναλάβουμε” το υπολογιστικό κέντρο. Υπάρχουν πολλές συσκευές χειρισμού μέσα στο σύστημα. Αυτά τα πράγματα θα είναι απαραίτητα μόνο κατά τη διάρκεια της μετάβασης. Δε θα λαμβάνονται καν υπ’όψιν σε μια οικονομία βάσει πόρων, λόγω του εκπαιδευτικού συστήματος. Θα ισοδυναμεί με το να θέλουν οι άνθρωποι να κόψουν τα ίδια τους τα χέρια, μιας και οι υπολογιστές θα είναι εξίσου επέκτασή τους και από αυτούς θα εξαρτάται η ευημερία της ζωής τους και των αγαπημένων τους προσώπων.

Δεν είναι σύνηθες οι άνθρωποι να αποσυνδέουν σκόπιμα την ηλεκτρική ενέργεια και την υδροδότησή τους, ούτε συνηθίζεται να καταστρέφουν τα δικά τους πλυντήρια, ψυγεία, καταψύκτες ή οποιαδήποτε άλλη τεχνολογία που χρησιμεύει για να βελτιώνει την ποιότητα ζωής τους.

ΕΡΩΤΗΣΗ 12:
Είμαι πάρα πολύ υπέρ αυτής της εξέλιξης, αλλά κάτι τέτοιο δε μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Πρέπει να γίνει σταδιακά για να προετοιμαστεί η ανθρωπότητα για μια τέτοια αλλαγή. Και κατά τη γνώμη μου πρέπει να υπάρξει πολύ συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα αλλαγών, διαφορετικά θα εφαρμοστεί λάθος, θα κάνει περισσότερο κακό απ’ ό,τι καλό και θα αποτύχει. Ποια είναι η γνώμη σας;

Όντως, η μετάβαση χρειάζεται να γίνει προσεκτικά και με μελέτη. Απλώς, επειδή παράλληλα με την οικονομία βάσει πόρων, υπάρχουν πολλοί που πιέζουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις, δεν εξαρτάται μόνο από το χέρι μας. Είναι τρομερά πολύπλοκο το ζήτημα της μετάβασης. Κανείς δε γνωρίζει πώς, πότε και εάν θα έρθει ποτέ μια οικονομία βάσει πόρων. Όμως το σίγουρο είναι πως αν είναι να εφαρμοστεί κάτι ανάλογο χρειάζεται και την κατάλληλη προσοχή.

Αφού επικρατήσει η θέληση να πάμε προς τα εκεί, πρώτο βήμα, όπως λέει κι ο Φρέσκο, θα πρέπει να είναι η επίσημη ανακήρυξη όλων των πόρων του πλανήτη ως κοινή κληρονομιά όλων των ανθρώπων της Γης. Έπειτα, μια τεράστια καταμέτρηση όλων των πόρων και των ανθρώπων που υπάρχουν στον πλανήτη, υπολογισμός της δυνατότητας που υπάρχει ώστε να επιτύχουμε αφθονία αγαθών και μετά μελέτη και κατασκευή των νέων πόλεων. Δεν είναι μια τελική φάση, είναι απλώς μια αρχή και θα είναι δύσκολο το εγχείρημα. Όσοι νομίζουν πως μιλάμε για τέλειες κοινωνίες και όλα τα προβλήματα λυμένα κάνουν λάθος. Η εξέλιξη του πολιτισμού μας δε σταματά ποτέ! Μελλοντικά είναι σίγουρο πως θα προκύψει κάτι ακόμα καλύτερο.

ΕΡΩΤΗΣΗ 13:
Κατά τη γνώμη μου δε χρειάζεται να πάρουν οι μηχανές την πολιτική σκηνή. Αν καλλιεργηθούν όλοι οι άνθρωποι με σωστή παιδεία και αναλάβουν την εξουσία και οι μηχανές απλώς αναλάβουν την παραγωγή πλούτου, τότε ίσως και να φτάσουμε στην ιδανική πολιτεία. Τι λέτε εσείς γι’ αυτό;

Δεν θα πάρουν οι μηχανές την πολιτική σκηνή. Θα χρησιμοποιηθούν για να ωφελήσουν την ανθρωπότητα συνολικά. Κανείς από όσους υπερασπίζονται την οικονομία βάσει πόρων δε μίλησε ποτέ για “τέλεια” πολιτεία. Δεν υπάρχει τέλεια πολιτεία όπως δεν υπάρχει τέλειο κινητό τηλέφωνο, τέλεια τηλεόραση κοκ… Μιλάμε απλώς για ένα σύστημα το οποίο θα έχει πολλά χαρακτηριστικά τα οποία λείπουν σήμερα, με αποτέλεσμα τον ανθρώπινο πόνο και μόχθο. Η ανάδειξη ανθρώπων με ήθος δε βοηθά από μόνη της καθώς, πολλά από τα σημερινά προβλήματα είναι παγκόσμιου ενδιαφέροντος ζητήματα, τα οποία αν δεν μπουν στο παιχνίδι οι μηχανές για να μας βοηθήσουν υπολογιστικά ως προς κάποιες προβλέψεις σχετικά με την κλιματική αλλαγή και τους πόρους, θα έχουμε τεράστιο πρόβλημα μελλοντικά. Μόνο αν δούμε τη Γη ως μία οντότητα θα μπορέσουμε να τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά.

ΕΡΩΤΗΣΗ 14:
Αυτό που προτείνει πραγματικά η οικονομία βάσει πόρων είναι η κατάργηση των εκλογών, των συνόρων και του χρήματος;

Η οικονομία βάσει πόρων δε μιλά απλώς για μια κατάργησή τους, χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα από τον υπόλοιπο κόσμο που ζούμε. Δε θα ξυπνήσουμε μια μέρα και θα τα καταργήσουμε όλα. Πολύ απλά θα είναι αχρείαστα, όπως ακριβώς η παλιά εθνική οδός, όταν κατασκευάζεται μια νέα και καλύτερη. Όλοι θα ξέρουν πού είναι η παλιά εθνική οδός (χρήμα, σύνορα, αναγκαστική εργασία), κανείς όμως δε θα θέλει να γυρίσει πίσω στη χρήση της.

ΕΡΩΤΗΣΗ 15:
Πότε θα γίνει το πρώτο βήμα για την μετάβαση και ποιο θα είναι αυτό;

Θα μπορούσαμε να πούμε πως είμαστε ήδη στη μετάβαση, καθώς χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να φέρουν την ιδέα αυτή πιο κοντά στην πραγματοποίησή της. Ωστόσο, δεν είναι κάτι εύκολο, καθώς εκατομμύρια άλλοι παράλληλα, προσπαθούν να φέρουν άλλες ιδέες στο προσκήνιο, ή απλώς συντηρούν το ήδη υπάρχον σύστημα. (Βλέπε και απάντηση στην ερώτηση 12)

ΕΡΩΤΗΣΗ 16:
Δε νομίζω ότι οι μηχανές μπορούν να αντικαταστήσουν πλήρως τους ανθρώπους στην λήψη αποφάσεων γιατί δεν είναι όλα τα προβλήματα “τεχνικής” φύσεως. Για παράδειγμα κάποια παραδείγματα αποφάσεων τέτοιας φύσεως που μου έρχονται έτσι στα πρόχειρα:

– θα επιτρέπεται η κλωνοποίηση ανθρώπων;
– ποια κατεύθυνση/περιεχόμενο θα έχει το εκπαιδευτικό σύστημα;
– ποια θα πρέπει να είναι η σχέση μας με τα ζώα;

Με βάση την γνώση/εμπειρία που έχω μέχρι τώρα δε νομίζω ότι αυτά τα ερωτήματα είναι για υπολογιστές γιατί απλά η απάντηση δεν νοείται με την έννοια του υπολογισμού ενός βέλτιστου. Οι άνθρωποι με βάση το επίπεδο κρίσης/συνείδησης/γνώσης θα δίνουν απαντήσεις οι οποίες ενδεχομένως θα αλλάζουν με τον χρόνο. Για να μπορούν όμως οι άνθρωποι να στοχάζονται/να διαβουλεύονται/να απαντούν πρέπει να υπάρχει ένας χώρος “πολιτικός” στον οποίο οι άνθρωποι θα “συναντιούνται” και θα συναποφασίζουν. Και προφανώς αυτό δεν έχει καμία σχέση με το τετριμμένο περιεχόμενο κόμματα – κυβέρνηση που καταλαβαίνουν οι περισσότεροι ως πολιτική.

Όταν ο Φρέσκο αναφέρεται σε μηχανές που καταλήγουν σε αποφάσεις, δεν εννοεί σαφώς τέτοιου είδους αποφάσεις όπως αυτές που αναφέρεις, οι οποίες έχουν να κάνουν με το αξιακό σύστημα της κοινωνίας και χρειάζεται να λαμβάνονται από ανθρώπους. Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε αλγόριθμους για να απαντήσουν τέτοιου είδους ερωτήσεις, όμως η τελική απόφαση εννοείται πως θα πρέπει να είναι των ανθρώπων.

Σκέψου πώς είναι μια θεραπεία καρκίνου: ακόμα και σήμερα υπάρχει τεχνητή νοημοσύνη που καταλήγει σε αποφάσεις τέτοιων θεραπειών, αποφάσεις ζωής και θανάτου. Όμως αυτή η τεχνητή νοημοσύνη δεν θα αποφασίσει, ούτε θα επιβάλλει θεραπεία στον ασθενή. Είναι προγραμματισμένη από ειδικό προσωπικό που προσπαθεί να επιτύχει την υγιή διαβίωση του ασθενή, όχι απλώς την επιβίωσή του. Η τεχνητή νοημοσύνη αυτή λοιπόν έχει ανθρώπινο “άρωμα”. Όσο περισσότερο έχουν ιδέα από επιστήμη οι άνθρωποι, τόσο πιο “έξυπνη” θα είναι και η τεχνητή νοημοσύνη. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται στον ασθενή οι εναλλακτικές που υπάρχουν: Η “Χ” θεραπεία σου δίνει περισσότερο χρόνο ζωής, αλλά έχει αυτές τις ανεπιθύμητες ενέργειες, ενώ μια άλλη θεραπεία σου δίνει μικρότερο χρόνο ζωής συγκριτικά με τη “Χ”, όμως οι παρενέργειες δεν είναι τόσο άσχημες. Στη συνέχεια ο ασθενής αποφασίζει σε ποια θεραπεία θα υποβληθεί.

Οι μηχανές λοιπόν μπορούν να προγραμματιστούν για να βρουν καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα, ή ακόμα και πώς να αντιμετωπίζουμε καλύτερα τα ζώα έτσι ώστε να μην υποφέρουν, αλλά όλες αυτές θα είναι προτάσεις που θα προέρχονται από ένα λογισμικό σχεδιασμένο από ανθρώπινα μυαλά και μόνο μια κοινωνία με επιστημονική κατάρτιση θα μπορεί να κάνει να υιοθετήσει τις καλύτερες από αυτές τις προτάσεις.

Όταν δεν είμαστε αναγκασμένοι να εργαζόμαστε για την επιβίωσή μας, θα διαθέτουμε και πολύ περισσότερα μυαλά για να βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε τα σκληρά ηθικά διλήμματα του μέλλοντος.

Ουσιαστικά, οι μηχανές θα είναι στο μέλλον σε θέση να εκτελούν τις περισσότερες βαρετές εργασίες, το οποίο μας ελευθερώνει ώστε να επικεντρωθούμε σε πιο σημαντικά πράγματα. Με τον καιρό θα βρούμε νέους τρόπους για να απαλλάξουμε από την ευθύνη τους ανθρώπους και να τη μετακυλήσουμε στις μηχανές. Όμως δεν υφίσταται σενάριο στο οποίο εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε τον έλεγχο.

Τέτοιου είδους πολύπλοκες ερωτήσεις πάντως δε μπορούν να απαντηθούν με μεγάλη ακρίβεια, γιατί είναι απίστευτα δύσκολο να προβλεφθεί πώς ακριβώς θα λειτουργεί μια τέτοια κοινωνία στο μέλλον. Σίγουρα μπαίνουν παράμετροι που τώρα δε μπορούμε καν να σκεφτούμε. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να χάνουμε από το μυαλό μας καθόλου ότι δε θα είναι μια “τέλεια” κοινωνία, αλλά κάτι που διαρκώς θα εξελίσσεται και θα βελτιώνεται.

ΕΡΩΤΗΣΗ 17:
Εφόσον οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν απόλυτα ίδιο “περιβάλλον”, πώς μπορεί ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα, όπως η οικονομία βάσει πόρων, να επηρεάσει τη συμπεριφορά όλων μας;

Οι άνθρωποι, ζώντας εντός μίας συγκεκριμένης κοινωνίας μπορούν να κάνουν διαφορετικά πράγματα, να έχουν διαφορετικές συμπεριφορές. Παίζει ρόλο και ο παράγοντας τύχη σε μεγάλο βαθμό.

Προσοχή όμως, τα διαφορετικά πράγματα που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος περιορίζονται από το περιβάλλον. Υπάρχει “ελευθερία επιλογής”, όμως στα στενά όρια που το ίδιο το περιβάλλον (εμπειρίες, ανατροφή, μόρφωση κλπ) θέτει.

Μπορούμε λοιπόν ως κοινωνία να επηρεάσουμε τη ζωή των ανθρώπων, μετατρέποντας σε ξεπερασμένες τις επιλογές προς κάποιες συγκεκριμένες συμπεριφορές, κυρίως με τη χρήση της τεχνολογίας.

Δεν είναι κάτι διαφορετικό από τον τρόπο που πραγματοποιείται η οποιαδήποτε εξέλιξη στη σημερινή κοινωνία, απλώς μέχρι σήμερα η οποιαδήποτε εξέλιξη συμβαίνει συνήθως επιλεκτικά σε μερικούς τομείς της ζωής μας και κυρίως ανάλογα με τα συμφέροντα αυτών που ελέγχουν τον πλούτο και τις εξουσίες.

Αν βρισκόταν ένας τρόπος μία κοινωνία να έχει αφθονία σε όλα τα υλικά αγαθά για παράδειγμα, θα υπήρχε λόγος κάποιος να κλέψει; Ανήκει αυτή η συμπεριφορά στις επιλογές κάποιου που πεινάει ή θέλει εύκολο χρήμα στο παρόν χρηματοπιστωτικό σύστημα; Ναι, έστω κι αν είναι “ακραία”. Σε μία κοινωνία αφθονίας θα είναι στις επιλογές κάποιου, αν μπορεί να έχει τα πάντα στη διάθεσή του από τη στιγμή που γεννιέται; Όχι ή τουλάχιστον αν συμβαίνει πολύ σπάνια, θα αντιμετωπίζεται όπως πιθανότατα θα αντιμετωπίσει η κοινωνία σήμερα τον Βαρδινογιάννη αν μπει σε ένα μαγαζί να κλέψει αναψυκτικά. Με ψυχολογική υποστήριξη δηλαδή.

Αλλάζοντας το περιβάλλον μπορείς να κάνεις θαύματα, όχι απαγορεύοντας συμπεριφορές, αλλά ουσιαστικά κάνοντας μερικές επιλογές ξεπερασμένες, με τη χρήση της τεχνολογίας, λύνοντας έτσι πολλά από τα προβλήματα των ανθρώπων.

ΕΡΩΤΗΣΗ 18:
Θα αφήσουν οι ισχυροί του κόσμου να γίνει πραγματικότητα μια οικονομία βάσει πόρων;

Πολλές φορές τα πράγματα οδηγούνται τόσο αργά και σταδιακά προς μια κατεύθυνση που δεν ελέγχονται και ακόμα κι οι πιο ισχυροί αναγκάζονται να κάνουν υποχωρήσεις. Όταν, για παράδειγμα, γνωρίζουν πως μέσω της κλιματικής αλλαγής θα κινδυνεύσουμε όλοι, δε νομίζω πως η στάση όλων των ισχυρών του κόσμου θα είναι να πάμε να πνιγούμε όλοι για να βγάλουν περισσότερο χρήμα. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η απειλή του αυτοματισμού. Αν οι θέσεις εργασίας συνεχώς καταλαμβάνονται από μηχανές, σιγά σιγά δε θα υφίσταται επαρκές καταναλωτικό κοινό για τα προϊόντα που προωθούν. Απλώς το καμπανάκι δεν έχει χτυπήσει ακόμα για όλους το ίδιο ισχυρά. Υπάρχουν ισχυροί και δυνατοί εξουσιαστές, όμως δε θεωρώ πως είναι τόσο πανίσχυροι και παντοδύναμοι όσο πιστεύουν κάποιοι. Εκτός κι αν πιστεύει κάποιος πως τα πάντα όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι προσχεδιασμένα. Αν το πιστεύει όμως θα ήθελα πολύ και να δω τις αποδείξεις.

Γενικώς δε νομίζω πως το blame game βοηθά πουθενά εδώ που έχουμε φτάσει. Ακόμα και κάποιος να φταίει, όλο αυτό που ζούμε μπορεί να προσπεραστεί αν καταλάβουμε πως οι όροι του παιχνιδιού είναι έτσι που αναγκαστικά θα υπάρχουν χαμένοι και κερδισμένοι. Αρκεί να αντιληφθούμε πως χρειαζόμαστε νέο παιχνίδι και δεν αρκεί η αλλαγή σε κάποιους κανόνες.

Καταλαβαίνω την οργή που έχει μεγάλο κομμάτι των ανθρώπων, ένα κομμάτι μου τη νιώθει ακόμα, όμως θα ήθελα όλους τους ανθρώπους (ακόμα και τους «πλούσιους») μέρος μιας νέας αντίληψης για το πώς χρειάζεται να οργανώσουμε ένα νέο σύστημα έξυπνης διαβίωσης όλων μας στον πλανήτη αυτό, βάσει των διαθέσιμων πόρων του. Νομίζω πως κανείς δεν περισσεύει σε αυτή την προσπάθεια, καθώς ακόμα κι οι οικονομικά δυνατοί μπορούν εύκολα να γίνουν θύματα σε αυτή τη σκληρή κουλτούρα ανταγωνισμού και το γνωρίζουν. Θα ήθελα να πιστεύω πως κάποια στιγμή θα σταματήσουν να παλεύουν για να μείνουν στάσιμα τα πράγματα και αναπόφευκτα θα δεχτούν αυτή τη νέα κατεύθυνση.

ΕΡΩΤΗΣΗ 19:
Καλησπέρα σας, από το θέμα ίσως να καταλάβατε ότι κάτι δεν μου κολλάει με την φάση. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος αναφέρομαι στην οικονομία βάση πόρων. Αυτό που δεν μου κολλάει και που δεν βρήκα απαντήσεις στο σχετικό link, είναι το εξής… Ποιος θα κάνει τις “βρώμικες” δουλείες; Ποιος θα κάνει τον γιατρό; Ποιος θα καθαρίζει τα χειρουργεία και τις τουαλέτες στα νοσοκομεία; Ποιος θα κάνει τον οδηγό του λεωφορείου ή του ταξί; Ποιος θα είναι ο μάγειρας, ο σερβιτόρος και ο λαντζιέρης σε ένα εστιατόριο; Τον γεωργό, τον ψαρά και τον κτηνοτρόφο; Τον σκουπιδιάρη; Ή κάτι δεν κατάλαβα καλά ή ναι μεν κάλο το όλο σκηνικό άλλα πολύ δύσκολο στην πράξη. Γιατί αν ρωτήσουμε ανθρώπους ,που κάνουν τις δουλείες που ανέφερα, αν θα το κάνανε για χόμπι, εφόσον όλες τους οι ανάγκες τους δεν θα ήταν πια ανάγκες, μάλλον θα γελούσαν.
Υ.Γ. Σε καμιά περίπτωση δεν είναι καμιά δουλειά βρώμικη!!! Ευχαριστώ!!!

Όλες οι επιστημονικές προσπάθειες θα στρέφονταν στο να γίνονται από μηχανές όλες οι βαρετές και επαναλαμβανόμενες δουλειές. Και όλα θα γίνονταν από την αρχή με τέτοιο σχεδιασμό. Οι άνθρωποι δε νομίζω να επιθυμούσαν κατ’ ανάγκη όπως σήμερα να εξειδικεύονται πολύ σε κάτι, καθώς η ζωή είναι γεμάτη πολλούς ενδιαφέροντες τομείς. Ωστόσο σίγουρα κάποιοι μπορεί να επέλεγαν συγκεκριμένα πεδία ενασχόλησης.

Αν σήμερα, εντός ενός συστήματος που βασίζεται στην έλλειψη και τον ανταγωνισμό, υπάρχουν εκατομμύρια εθελοντές, σκεφτείτε σε μια τέτοια κοινωνία που θα μας αντιμετωπίζει με σεβασμό, προσφέροντάς μας παραπάνω από τα απαραίτητα για να ζήσουμε και δε μας εξαναγκάζει σε υποχρεωτική εργασία για τα προς το ζην.

Σίγουρα όμως αν δε γίνει πράξη ή έστω πειραματισμός σε κάποια αρχικά στάδια, με κάποια αρχική, πειραματική πόλη, που να λειτουργεί πλήρως αυτόματα και έξυπνα, δε μπορούμε να έχουμε απαντήσεις με ακρίβεια. Μιλάμε για έναν πολύ διαφορετικό κόσμο από τον σημερινό, οπότε μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε.

Σχετικά link:
http://politismosena.gr/2016/09/blog-pos-3/
https://www.tromsite.com/2015/04/automated-autonomous-world/

ΕΡΩΤΗΣΗ 20:
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος προκαλεί πρόβλημα σε μια πόλη (χτυπάει ανθρώπους, πετάει πέτρες ή κάτι τέτοιο). Ξέρω, είναι παράξενη συμπεριφορά, αλλά ας υποθέσουμε ότι το κάνει. Ποιος θα είναι υπεύθυνος για να τον αντιμετωπίσει; Όλοι οι άνθρωποι; Ή ειδικοί εθελοντές που ειδικεύονται σε τέτοιου είδους πράγματα;

Απάντηση με τη βοήθεια του Tio από TROM Project.

Κανείς δε μπορεί αν γνωρίζει με βεβαιότητα τι θα συμβαίνει σε έναν τέτοιο κόσμο. Το να προσπαθήσεις να φανταστείς τι θα συμβαίνει και να δώσεις λύση σε τέτοια ζητήματα, είναι κάπως σαν να προσπαθούσες να προβλέψεις τι θα συνέβαινε αν οι άνθρωποι δημοσίευαν βρισιές σε ιστοσελίδες, πριν ακόμα ανακαλυφθεί το διαδίκτυο.

Νομίζω ότι τέτοιες καταστάσεις μπορεί να συμβούν σε οποιαδήποτε κοινωνία, αλλά και πάλι το όλο μας θέμα είναι κυρίως να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα ζητήματα και όχι αυτά τα μικρά. Σήμερα, για παράδειγμα, πώς ακριβώς αντιμετωπίζεται μια τέτοια κατάσταση; Αν κάποιος χτυπά άλλους ανθρώπους, τότε είτε κάποιοι θα τον σταματήσουν ή θα τον χτυπήσουν επίσης, άλλοι μπορεί να καλέσουν την αστυνομία, να του επιβληθεί κάποιο πρόστιμα, ή ακόμα και να φυλακιστεί για κάποιο διάστημα. Σε μια οικονομία βάσει πόρων, οι άνθρωποι θα έχουν τον χρόνο να βρουν καλύτερες λύσεις, όπως το να αποφεύγονται εξαρχής τέτοια θέματα και αν συμβούν τότε μπορεί κάποιοι να σταματήσουν αυτό το άτομο, να προσπαθήσουν να του μιλήσουν και να επιλύσουν το ζήτημα ειρηνικά . Ποιοι είναι αυτοί οι «κάποιοι»; Δεν έχω ιδέα, ίσως οι άνθρωποι που τύχει να είναι κοντά στο γεγονός, ίσως ειδικοί ψυχολόγοι, ίσως ένα διαφορετικό είδος ειρηνικής αστυνομίας. Ποιος ξέρει τι ομάδες ανθρώπων θα σχηματιστούν σε μια τέτοια κοινωνία; Δε νομίζω ότι κάποιος μπορούσε να φανταστεί τη Wikipedia προτού ανακαλυφθεί το διαδίκτυο, πόσο μάλλον τον τρόπο που το περιεχόμενό της διαμορφώνεται από διάφορους εθελοντές. Ο στόχος ήταν «να δημιουργηθεί το Διαδίκτυο, να δοθεί ίση πρόσβαση σε όλους και θα δούμε πώς θα πάει». Με τον ίδιο τρόπο είναι απλά αδύνατον να φανταστούμε όλες τις πτυχές μιας τέτοιας κοινωνίας.