Σήμερα θάψαμε τη Βασίλισσα.
Σήμερα θάψαμε τη Βασίλισσα.
Όλο το Δάσος ήταν σε πένθος εδώ και μέρες. Ήρθαν Άρχοντες από όλα τα Δάση. Η Βασίλισσα ήταν ξακουστή βλέπετε. Κρατήσαμε και σιγή για μερικά λεπτά. Ήταν περίεργα, ασυνήθιστα. Δεν άκουγες ούτε το σούρσιμο των Ζώων στα πεσμένα φύλλα. Είναι Φθινόπωρο και το Δάσος είναι γεμάτο.
Τα νέα είχαν φτάσει παντού και όλοι σήμερα κρατούσαν την ανάσα τους. Μέσα σε όλη αυτή την κατάνυξη όμως κάποια Ζώα ψιθύριζαν:
Ο Λαγός είπε: “Βασίλισσες και βλακείες… Ένας είναι ο Βασιλιάς, ο παιδικός μου φίλος, ο Γοργοπόδαρος, που έχει φέρει στο Δάσος μας 5 κύπελλα και μας κάνει όλους περήφανους!”
Η Γερακίνα είπε: “Κοίτα τελετή, μα πόσα πεταμένα λεφτά; Για φαντάσου να τα είχε το Δάσος μας για την Ασφάλειά του;”
Ο Σκαντζόχοιρος είπε: “Δε θα έπρεπε να είναι κληρονομική η Βασιλεία, είναι μεγάλη αδικία.” Κι έπειτα πήγε βόλτα, να δείξει στο Σκαντζοχοιράκι τα μέρη που τους “ανήκαν”.
Η Ελαφίνα είπε: “Σιγά τη Βασίλισσα, στον Ουρανό βρίσκεται η πραγματική Βασίλισσα που μας προστατεύει όλους. Η Αγία Ελαφίνα, μεγάλη η Χάρη Της” κι άναψε το καντηλάκι της.
Κι εγώ, ο Τυφλοπόντικας, που σας τα γράφω όλα αυτά, προτιμώ να μένω κάτω από το έδαφος. Όχι επειδή “Έτσι το έκαναν οι παππούδες μου”. Περιμένω πρώτα να δουν όλοι τους δικούς τους “Βασιλιάδες”, τις δικές τους “Βασίλισσες”. Και να τους αποκηρύξουν, να τους ξεκρεμάσουν από εκεί ψηλά που τους έχουν. Μόνο τότε θα νιώσω ασφαλής να ζήσω πάνω στη Γη σας.
