(1) Πολιτισμός Τύπου Ένα – Δευτέρα 4 Ιανουαρίου, 2021

Αυτό είναι ένα μήνυμα που ευελπιστεί να φέρει την ανθρωπότητα λιγάκι πιο κοντά σε έναν Πολιτισμό Τύπου Ένα. Εάν σας αρέσει το περιεχόμενο, προσκαλέστε κι άλλους γήινους.
Είναι δωρεάν και δε μοιράζομαι με κανέναν τα στοιχεία σας.

Για εσάς.

Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε εσάς τους 245 πρώτους που λαμβάνετε τούτο εδώ το μήνυμα. Κάνατε εγγραφή σε κάτι που δεν γνωρίζατε καν πώς θα είναι, απλώς επειδή μάθατε πως θέλω να το ξεκινήσω και μου έχετε εμπιστοσύνη. Είναι πολύ σημαντικό για μένα και ειλικρινά μου έδωσε ώθηση στο να το κάνω τελικά, γιατί, αν θυμάστε, ήμουν κάπως σε φάση “δεν ξέρω τι θέλω”.

Γιατί “newsletter”; Οι 3 λόγοι:

– Γιατί ένιωσα την ανάγκη να ξεφύγω απ’το διαρκές ποστάρισμα εικόνων, το οποίο κάνω από την αρχή της σελίδας τον Ιούλιο του 2014, εδώ και 5,5 χρόνια δηλαδή. Οι περισσότερες εικόνες δημιουργήθηκαν μεταξύ 2015 και 2017 κι από τότε αναπαράγονταν με ρυθμό 2 την ημέρα, με ελάχιστες νέες προσθήκες.

– Γιατί μου αρέσει η έννοια της “επανεκκίνησης” που έχει όλο αυτό. Μόνο στη σελίδα στο facebook υπάρχουν πάνω από 70,000 χρήστες που ακολουθούν όσα δημοσιεύονται. 70,000 χρήστες, πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, όπως θα έχετε διαπιστώσει και από τα σχόλια που κάνουν. Πολλοί από αυτούς βρέθηκαν επειδή τους άρεσε κάποτε μια εικόνα και μένουν από συνήθεια. Θέλω να δω ποιοι από αυτούς έχουν τη θέληση να διαβάσουν κάτι παραπάνω. Να δώσουν λίγο χρόνο ανάγνωσης γιατί πιστεύουν πως αξίζει. Δεν έχω την ανάγκη να σπάσω κάποιο ρεκόρ “LIKE”, γι’αυτό και οι εικόνες ήταν πάντοτε συνεπείς με ένα συγκεκριμένο πλαίσιο ιδεών που είχα στο μυαλό μου και όχι γενικώς έξυπνες ατάκες ή αποφθέγματα. Όλες έβαζαν ένα λιθαράκι για έναν καλύτερο κόσμο, για έναν “Πολιτισμό Τύπου Ένα”.

– Γιατί μου δίνει την αίσθηση ότι απευθύνομαι σε καθέναν και καθεμιά από εσάς ξεχωριστά. Έρχομαι στο διαδικτυακό σας σπίτι (το email) και σας χτυπάω την πόρτα κάθε λίγες μέρες με μερικές ιδέες μου και σας ζητώ να με διαβάσετε. Ακούγεται κάπως άσχημο κι ενοχλητικό αν συνέβαινε στο κανονικό σας σπίτι, αλλά αν το περάσεις μέσα από το φίλτρο του διαδικτύου, είναι μια χαρά, γιατί εσείς επιλέξατε να σας “ζαλίσω με τα δικά μου” και μπορείτε ανά πάσα στιγμή να μου κλείσετε την πόρτα στα μούτρα! 😉

Μια σπουδαία αλλαγή για το 2021.

Είμαι πολύ χαρούμενος να σας ανακοινώσω ότι άλλαξα γνώμη για κάτι που μέχρι σήμερα θεωρούνταν θεμελιώδες για τις απόψεις μου: πως για να φτάσουμε σε έναν “Πολιτισμό Τύπου Ένα” χρειαζόμαστε ένα νέο σύστημα: την οικονομία βάσει πόρων.

Δεν έχω κρύψει ποτέ τη συμπάθεια που έχω για τη δουλειά του Tio από το TROM. Έχω δημοσιεύσει αρκετές φορές μεταφρασμένα κείμενά του και ο τρόπος σκέψης του με έχει επηρεάσει πολύ. Σταδιακά λοιπόν έφτασα να συμφωνώ μαζί του ότι είναι αρκετά προβληματικό (πολλούς από τους λόγους θα βρείτε εδώ – ήδη προσπαθώ με τη βοήθεια του φίλου Παντελή να το μεταφράσουμε και στα ελληνικά) το να υποστηρίζουμε μία και μόνο λύση για το πρόβλημα του εμπορίου. Σταματώ να δηλώνω ανοιχτά υποστηρικτής ενός νέου συστήματος (οικονομία βάσει πόρων) και επικεντρώνομαι στην προσπάθεια να αναδειχτεί η ρίζα των περισσότερων προβλημάτων που έχουμε σήμερα. Ουσιαστικά, είχα προαναγγείλει ότι υποστηρίζω τα όσα γράφει το TROM με μια σειρά ποστ στη σελίδα, τα οποία ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 2019. Αντιγράφω το επίμαχο σημείο από εκεί:

“Η σημερινή, βασισμένη στο εμπόριο, κοινωνία είναι κάτι παγκόσμιο και καλά οργανωμένο. Είναι αποτέλεσμα διεργασιών πολλών ετών και εξαπλώνεται σε πολλούς, διαφορετικούς πολιτισμούς και καθεστώτα. Μία στρατηγική μετάβασης από αυτή την εμπορική κοινωνία σε μία μη-εμπορική κοινωνία, μία μετα-εμπορική κοινωνία, είναι σχεδόν αδύνατο να σχεδιαστεί από οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων.

Επομένως, δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη λύση που μπορεί να αποτυπωθεί λεπτομερώς “σε μια κόλλα χαρτί”. Η λύση είναι πάντα η κατανόηση του προβλήματος. Δε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αρρώστιες όπως ο καρκίνος ή η γρίπη αν πρώτα δε τις κατανοήσουμε. Μάλιστα, απαιτείται η προσπάθεια χιλιάδων ανθρώπων που εργάζονται γι’αυτό, με πολλαπλές λύσεις, εδώ και πολλά χρόνια. Με τον ίδιο τρόπο που δεν υπάρχει μία, συγκεκριμένη θεραπεία για τον καρκίνο ή τη γρίπη, δεν υπάρχει μία και μόνη “θεραπεία” για την εμπορική κοινωνία μας. Χρειαζόμαστε χιλιάδες λύσεις για το πρόβλημα αυτό.”

Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα ασχολούνται με τα συμπτώματα, τα οποία αν δεν φύγει από τη μέση η ρίζα που τα γεννά, δεν πρόκειται να σταματήσουν να βγαίνουν στην επιφάνεια.

Δεν κατηγορώ κανέναν άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με τα συμπτώματα του σημερινού συστήματος, ούτε θεωρώ μάταιο τον αγώνα τους. Προσωπικά προτιμώ όμως να ασχοληθώ με το να δείξω και να πείσω για τη ρίζα όλων αυτών των προβλημάτων, γιατί νιώθω πως υπάρχει ένα μεγάλο κενό εκεί. Οι περισσότεροι αντιμετωπίζουμε ως φυσιολογικό κομμάτι της ζωής μας τα συμπτώματα του παιχνιδιού του εμπορίου που όλοι μας παίζουμε. Πολλοί ζητούν πχ να φορολογηθούν οι πλούσιοι, να πληρώσουν οι πολιτικοί, να ελαφρυνθούν οι οικονομικά αδύναμοι – αυτά τα θέματα υποτίθεται πως όλα τα πολιτικά κόμματα τα υπερασπίζονται. Όλα αυτά όμως αποτελούν προσωρινές και πρόσκαιρες λύσεις. Φυσικά και κάποιοι τις έχουν ανάγκη αμέσως και δεν είναι μάταιο να τα ζητάμε αυτά σήμερα γιατί μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας υποφέρει σήμερα, τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Αλλά, δε θα έπρεπε να συζητάμε περισσότερο για το τι τα προκαλεί όλα αυτά και να κάνουμε τους ανθρώπους επιτέλους να δουν κατάματα τη ρίζα των προβλημάτων και όχι τα συμπτώματα;

Αν οι άνθρωποι επιτέλους καταλάβουν πόσο κακό κάνει σε όλους μας αυτό το παιχνίδι που παίζουμε, το παιχνίδι του εμπορίου, οι λύσεις θα έρθουν. Γιατί οι άνθρωποι όταν πραγματικά αναγνωρίσουν κάτι ως πρόβλημα, βρίσκουν τους τρόπους να το αλλάξουν και να βελτιώσουν τις ζωές τους. Λύση δε μπορεί να αποτελέσει ένα και μοναδικό πράγμα, λύσεις θα βρεθούν πολλές, θα δοκιμαστούν, άλλες θα πετύχουν, άλλες όχι. Πρώτα όμως πρέπει να λέμε ξεκάθαρες κουβέντες και να αναγνωρίσουμε αυτό που πραγματικά μας κρατά πίσω ως πολιτισμό.

Κι αυτό είναι που συνδέει αυτή την προσπάθεια με τον “Πολιτισμό Τύπου Ένα”. Ειλικρινά, δε μπορώ να φανταστώ πώς θα μπορούσαμε με ένα σύστημα ανταγωνισμού και ανισοτήτων να φτάσουμε σε έναν τέτοιο πολιτισμό. Μόνο όταν δούμε κατάματα το “τέρας” και το καταπολεμήσουμε κάνοντας αγαθά και υπηρεσίες προσβάσιμα σε όλους, θα δώσουμε το τελειωτικό χτύπημα σε όσα μας χωρίζουν. Θα είναι η βάση για έναν πλανητικό πολιτισμό που αναγνωρίζει πάνω απ’όλα το δικαίωμά μας να ζούμε ισότιμα, σε όποιο γεωγραφικό μήκος και πλάτος κι αν τύχει να γεννηθούμε!

Ο κύκλος του λεμονιού.

Η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο έχει τίτλο “Ο κύκλος του λεμονιού” και την είδα στην πολύ όμορφη σελίδα στο facebook με όνομα “Τηλεσκόπιο”.

Όταν βλέπουμε ένα λεμόνι από κοντά, συνήθως το συναντάμε όπως απεικονίζεται στους αριθμούς 20, 21 και 22 (ακολουθήστε τους αριθμούς της εικόνας). Υπό τη μορφή 23 και 24 ίσως το δούμε αν το αφήσουμε καιρό στο σπίτι μας χωρίς να το χρησιμοποιήσουμε. Και μπορεί να γίνει και πολύ χειρότερο ακόμα στην όψη.

Όμως, “λεμόνι”, είναι και το 3. Και το 7. Και το 11. Εμείς, όταν καλούμαστε να περιγράψουμε ένα λεμόνι, το κάνουμε έχοντας ως εικόνα στο μυαλό μας τα λεμόνια με αριθμούς 20-21-22. Όταν κοιτάζουμε ένα λεμόνι, ουσιαστικά κοιτάμε ένα μικρό κομμάτι μιας διαδικασίας και φυσικά, χωρίς να είμαστε ικανοί να αντιληφθούμε ολόκληρη τη διαδικασία, ορίζουμε το λεμόνι βάσει αυτής της μικρής μας εμπειρίας. Κάπως έτσι λειτουργεί ο εγκέφαλός μας για να κάνει νοητικούς χάρτες για τα πάντα γύρω μας.

Ας υποθέσουμε πως 2 άνθρωποι θέλουν να μιλήσουν για το “λεμόνι”. Το επίπεδο της συζήτησης που θα κάνουν, το σε ποιο βαθμό θα συνεννοηθούν μεταξύ τους, έχει να κάνει με τους νοητικούς χάρτες που έχουν στον εγκέφαλό τους για το λεμόνι. Αν ο ένας από τους δύο έχει δει το λεμόνι μόνο στα στάδια 1-9 και ο άλλος στα στάδια 19-22 για παράδειγμα, η συνεννόηση μπορεί να είναι αρκετά προβληματική. Θα προσπαθούν να μιλήσουν για το ίδιο θέμα, αλλά αν δεν ορίσουν ξεκάθαρα για το τι εννοούν όταν λένε “λεμόνι”, δύσκολα θα καταλήξουν σε μια σωστή επικοινωνία.

———————————————–
(η συνέχεια στο επόμενο newsletter)

Ασβός και μυρωδιά.

Άκουσα τυχαία κάποιον να λέει σε ένα παιδί: “Ο ασβός είναι ένα ζωάκι, το οποίο έχει μια άσχημη μυρωδιά για να διώχνει τους εχθρούς του.” ΟΚ θα με πείτε υπερβολικό αν σας πω ότι μου χτύπησε αμέσως καμπανάκι; Ήταν σαν να άκουγα: “Εμείς οι άνθρωποι έχουμε χέρια για να οδηγάμε”. 🙂
Από όσο γνωρίζω γι’αυτά τα θέματα, γιατί επιστήμονας δεν είμαι κι ας με διορθώσει κάποιος ειδικός αν κάνω λάθος, τα βιολογικά χαρακτηριστικά που έχουμε αποκτήσει μέσω της εξελικτικής διαδικασίας, δεν έχουν συγκεκριμένο σκοπό, παρά μόνο εκείνον που εμείς τους δίνουμε ως οργανισμοί. Τα βιολογικά χαρακτηριστικά αναπτύσσονται λόγω τυχαίων μεταλλάξεων και παραμένουν ανά τις γενιές εφόσον δίνουν κάποιο πλεονέκτημα επιβίωσης ή αναπαραγωγής, στο εκάστοτε περιβάλλον.

Η μυρωδιά λοιπόν δεν υπάρχει “με σκοπό” να πολεμά τους εχθρούς του ζώου, το ζώο τη χρησιμοποιεί (ηθελημένα ή μη) γιατί βλέπει ότι λειτουργεί.

Ψάχνοντας λιγάκι στο youtube περί “βρωμερών ζώων”, συνάντησα αυτό εδώ το βίντεο (το οποίο προέρχεται μάλιστα από πολύ δημοφιλές κανάλι για ζώα!), στο 01:42 του οποίου θα ακούσετε ότι ένα είδος ασβού (Μεφίτης) έχει αναπτύξει μια λευκή λωρίδα τριχώματος ως σήμα προς τους εχθρούς του να μείνουν μακριά. Κι αυτό αποτελεί ένα ακόμα ωραίο παράδειγμα για το πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε κατά το δοκούν, μεταλλάξεις που είναι τυχαίες και δε μπορούμε να γνωρίζουμε γιατί επικράτησαν. Βλέπουμε να δίνεται σκοπός στο τρίχωμα, ενώ κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Εμείς οι άνθρωποι λατρεύουμε να το κάνουμε αυτό, μας αρέσει να δίνουμε σκοπό στα πάντα για να νιώθουμε πως δεν είναι και τόσο χαοτικά τα πράγματα και μπαίνουν σε κουτάκια! 🙂

Μερικά ενδιαφέροντα πράγματα που συνάντησα στο διαδίκτυο τις τελευταίες μέρες.

– Θα έβαζα ερωτηματικό στον τίτλο του άρθρου: Μήπως, λοιπόν, “ο γαλαξίας μας είναι γεμάτος με νεκρούς εξωγήινους πολιτισμούς που αυτοκαταστράφηκαν”;
Το νέο βίντεο του Στέφανου. Απολαυστικό!
Η ανάρτηση του Yuval Noah Harari την παραμονή Πρωτοχρονιάς για την έλλειψη παγκόσμιου σχεδίου σε στιγμές κρίσης.
Woody Allen και Lawrence Krauss συζητούν για φιλοσοφία, πολιτική και την προσπάθεια να βρεθεί νόημα σε ένα σύμπαν χωρίς νόημα.
– Το νέο podcast του Χρήστου Αθανασούλη, με καλεσμένο τον Φώτη Ζανταλή, διδακτορικό ερευνητή στην τεχνητή νοημοσύνη και δημιουργό του καναλιού επικοινωνίας της επιστήμης “Tech to me About it”. Απαντά σε ερωτήσεις για τεχνητή νοημοσύνη, 5G, ρομπότ, cyborgs, αλλά και για τα συναισθήματα των ρομπότ και την κατάκτησή μας από τις μηχανές.

Επικοινωνία

– Πώς σας φάνηκε το πρώτο newsletter;
– Γιατί άραγε υπάρχουν τόσες πολλές ξένες τηλεοπτικές σειρές με νοσοκομεία;

Σκέφτομαι στα επόμενα να έχω κάποιες βασικές “στήλες”, για τις οποίες ακόμα διαφωνώ με τον εαυτό μου. Οπότε εδώ, χρειάζομαι τη δική σας συμμετοχή. Θα διαβάσω με προσοχή όσα έχετε να μου πείτε.

Το email μου είναι politismostipou1@gmail.com

 

Ίσως σας ενδιαφέρουν…