Άγριοι αναρχικοί και η φύση του ανθρώπου

Χθες, διαβάσαμε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από τον Γελωτοποιό, του οποίου τη σελίδα ομολογούμε ότι παρακολουθούμε στενά, καθώς τον θεωρούμε από τις πιο σπουδαίες πένες στο ελληνικό διαδίκτυο. Άρθρα του συχνά-πυκνά έχουμε βάλει και στη σελίδα μας στο Facebook.

Το κείμενο έχει τίτλο “Αναξιόπιστη Μνήμη, Αμέριγκο Βεσπούτσι Και Άγριοι Αναρχικοί” και ξεκινάει με μια, πολύ ωραία διατυπωμένη, εισαγωγή στην οποία οδηγείται σε κάποια βασικά συμπεράσματα:

1) Η μνήμη μας είναι επιλεκτική, συναισθηματική και μυθομανής.
2) Έτσι, εφόσον η μνήμη είναι αναξιόπιστη και η αντίληψη είναι ψεύτρα, ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο (συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μας) είναι επίπλαστος, ανορθολογικός.
3) Δεν είναι οι Έλληνες ή οι Ισπανοί ή οι Αμερικάνοι, οι Παλαιστίνιοι, οι Εβραίοι, οι Κινέζοι, οι Ρώσοι, οι Τασμανοί, οι Βησιγότθοι. Οι άνθρωποι, εν γένει, είναι παράλογοι.

Έπειτα αναφέρει ότι πρόσφατα έπεσαν στα χέρια του σελίδες από το ημερολόγιο του Αμέριγκο Βεσπούτσι, ο οποίος, όπως γράφει, έδωσε το όνομα του στον Νέο Κόσμο:

Ο Αμέριγκο, τον Ιανουάριο του 1502, έφτασε στη Βραζιλία (ό,τι αποκαλούμε εμείς Βραζιλία). Καθώς λειτουργούσε ως εθνολόγος και όχι ως κατακτητής, έζησε για είκοσι μέρες με τους αυτόχθονες που συνάντησε, κάποια φυλή που δεν γνώριζε τη φωτιά, τα ρούχα και την ιδιοκτησία.

Και γράφει γι’ αυτούς:

«Καθώς δεν έχουν ούτε νόμο ούτε θρησκευτική πίστη, ζουν σύμφωνα με τη φύση. Δεν καταλαβαίνουν τίποτα για την αθανασία της ψυχής. Κανένας τους δεν έχει ατομική περιουσία, γιατί όλα είναι κοινά. Δεν έχουν σύνορα βασιλείου ή επαρχίας. Δεν έχουν βασιλιά ούτε υπακούν σε κανένα. Καθένας είναι κύριος του εαυτού του. Δεν υπάρχει δικαστική διοίκηση, άχρηστη γι” αυτούς, γιατί σύμφωνα με τον δικό τους κώδικα δεν κυβερνά κανείς. Ζουν σε κοινοβιακά σπίτια, χτισμένα σαν πολύ μεγάλες καλύβες.»

Και παρακάτω:

«Οι γάμοι τους δεν είναι με μία γυναίκα μόνο, παρά ζευγαρώνουν με όποια επιθυμούν και χωρίς πολλές διατυπώσεις. Δεν έχουν κληρονόμους, γιατί δεν έχουν ιδιοκτησία.»

Ο Γελωτοποιός σχολιάζοντας τα παραπάνω γράφει:

“Ως εδώ όλα φαίνονται υπέροχα, ο άγριος και αθώος αναρχικός κόσμος της φύσης, όπου τα παιδιά παίζουν όλη μέρα και οι ενήλικοι κάνουν σεξ κάτω από τα δέντρα της Εδέμ.”
Όμως ο Αμέριγκο Βεσπούτσι κάνει ένα σχόλιο που εξηγεί τη φύση του ανθρώπου, καλύτερα απ’ όλες τις σελίδες του Φουκώ, του Μαρξ και τον Φρόυντ.”
«Είναι πολεμοχαρής λαός και πολύ σκληρός με τους δικούς του. Όταν πολεμούν σκοτώνουν ανελέητα […] Αυτό που με παραξένεψε περισσότερο σχετικά με τους πολέμους και τη σκληρότητα τους ήταν ότι δεν μπόρεσα να καταλάβω από τα λεγόμενα τους για ποιο λόγο πολεμούσαν μεταξύ τους, δεδομένου ότι δεν υπερασπίζονταν ατομική περιουσία ή αυτοκρατορική ή βασιλική εξουσία και δεν γνώριζαν τι σημαίνει απληστία για ιδιοκτησία, δηλαδή για λεηλασία ή δίψα για εξουσία, πράγματα που όπως μου φαίνεται εμένα, αποτελούν τα αίτια των πολέμων και κάθε αναταραχής.
Όταν τους ζητήσαμε να μας εξηγήσουν την αιτία, δεν ήξεραν να αναφέρουν καμιά άλλη, παρά το ότι αυτή η κατάρα που τους βάραινε είχε αρχίσει σε αρχαίους καιρούς κι ότι ζητούσαν να εκδικηθούν για τους θανάτους των προγόνων τους.»

Δεν σας κρύβουμε ότι προβληματιστήκαμε πολύ με τα γραφόμενα. Μας άφησαν μια πικρή γεύση, καθώς νιώσαμε τις “πύλες” μιας μελλοντικής ειρηνικής διαβίωσης του ανθρώπινου είδους, να κλείνουν με βία μπροστά στο πρόσωπό μας. Μήπως είναι στο “DNA” του ανθρώπου το να θέλει να εκμηδενίσει τον αντίπαλό του και να είναι ανταγωνιστικός μέχρι τέλους; Και εν τέλει, μήπως πάντοτε η “φύση” θα του ψιθυρίζει στο αυτί, κάποια πρόφαση ώστε να επιστρέψει στον αρχέγονο εαυτό του;

Χαμένοι για λίγα λεπτά στις “μαύρες” σκέψεις, σκεφτήκαμε τα παρακάτω, τα οποία ίσως ρίχνουν μια αχτίδα φωτός στο κείμενο του αγαπητού Γελωτοποιού.

Οι άνθρωποι της συγκεκριμένης φυλής, δεν ξέρουμε γιατί επέλεξαν να οργανωθούν με αυτό τον τρόπο και ούτε ο τρόπος να ζεις -αν ανήκεις σε μια φυλή αγρίων- είναι ένας. Δεν είναι όλες οι φυλές χωρίς ιδιοκτησία, ούτε κοινοβιακού τύπου και πολυγαμικές. Αυτός ο τρόπος οργάνωσης μπορεί να ήταν αποτέλεσμα ζυμώσεων που κράτησαν χρόνια, μπορεί να ήταν ιδέα κάποιου ή και εντελώς τυχαίος. Το μόνο όμως που είναι σίγουρο είναι ότι δεν ήταν αποτέλεσμα που προήλθε από την παιδεία. Δεν το έκαναν λοιπόν επειδή ήταν σοφοί, ούτε κατέληξαν σε αυτόν τον τρόπο ζωής λόγω της μόρφωσής τους. Δεν γνώριζαν τίποτε για το πώς λειτουργεί το σύμπαν και ο άνθρωπος, ούτε μελέτησαν χρόνια, ώστε να αποφασίσουν ότι αυτός θα είναι ο καλύτερος τρόπος συμβίωσης.

Ο τρόπος ζωής τους λοιπόν, αν και αρχικά μοιάζει αντίθετος με το ότι είναι πολεμοχαρείς και σκληροί, τελικά δεν είναι και τόσο. Κι αυτό γιατί ήταν μεν ανεπηρέαστοι από τον υπόλοιπο “ανεπτυγμένο” κόσμο, δεν έπαυαν όμως να είναι θύματα της έλλειψης παιδείας και των δεισιδαιμονιών που το περιβάλλον είχε μεταδώσει στη συμπεριφορά τους.

Άρα καταλήγοντας, πιστεύουμε ότι δεν είναι “ουτοπία” μια κοινωνία χωρίς βία και σκληρή ανταγωνιστικότητα. Αρκεί μόνο οι άνθρωποι που την αποτελούν να γνωρίζουν τι κάνουν και γιατί το κάνουν. Όχι να επαναλαμβάνουν μοτίβα συμπεριφορών που έχουν ήδη βρει έτοιμα στο απέραντο λιβάδι του περιβάλλοντός τους. Κι αυτό γιατί, ως γνωστόν, αν τρως τυφλά σε τέτοιου είδους λιβάδια, θα καταλήξουν στο στομάχι σου και αγκάθια.