Τι μπορούμε να κάνουμε; (Late 2022 Update)
Τι μπορούμε να κάνουμε; Ποια είναι η λύση; Τι προτείνετε;
Ερωτήματα που διαβάζω πολλές φορές από εσάς και είναι απολύτως λογικά. Πριν από 8 χρόνια είχα κάνει μια προσπάθεια να απαντήσω. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. Διαβάζοντάς το σήμερα, δε νιώθω αρκετά ικανοποιημένος ώστε να δώσω τον σύνδεσμο σε κάποιον που ψάχνει λύσεις σήμερα, ενώ το 2022 κοντεύει να φύγει.
Έπειτα από εσωτερικές ζυμώσεις, τις οποίες μου αρέσει να παρατηρώ στον εαυτό μου και χαίρομαι γι’αυτές, καταλήγω στην εξής λακωνική απάντηση: “Δεν ξέρω”.
Ας μη μείνουμε όμως σε αυτό, για να συνεννοηθούμε λιγάκι καλύτερα. Πέρασαν χιλιάδες χρόνια από τον πολιτισμό των Λακεδαιμονίων και η επικοινωνία έχει αλλάξει αρκετά. 🙂
–> Δε μου αρέσει ο ρόλος του καθοδηγητή και το να υποδεικνύω τι θα έπρεπε να κάνουν και τι όχι οι άλλοι. Ακολούθως, δε μου αρέσει να δείχνω με το δάχτυλο και να αναζητώ ευθύνες στους ανθρώπους όταν δεν κάνουν όσα πιστεύω εγώ πως είναι στη σωστή κατεύθυνση. Γιατί; Είναι απλό: μπορεί να κάνω και λάθος.
–> Μου αρέσει όμως να σας λέω τη γνώμη μου. Πιστεύω ότι έχω δίκιο. 🙂 Έτσι δεν πιστεύουμε όλοι για τις δικές μας απόψεις; Και επειδή, πέρα από τις απόψεις του καθενός, είναι σίγουρο πως δεν έχουμε πολύ χρόνο ως είδος: μας πιέζουν πολλά προβλήματα που απαιτούν ριζοσπαστικές, παγκόσμιες λύσεις!
–> Αν συμφωνείτε μαζί μου, είναι στο χέρι σας το πώς θα μετουσιώσετε αυτές τις ιδέες (και ποιες) σε πράξη. Εγώ, μπορώ να πω τι ταιριάζει σε μένα ως “δράση”: Μου αρέσει να δρω στο διαδίκτυο, με τα μέσα που αυτό μου δίνει. Κάνω ό,τι μπορώ για να ανεβάζω υλικό καθημερινά, έστω κι αν, λόγω λιγοστού ελεύθερου χρόνου, τα τελευταία χρόνια δημοσιεύω τις ίδιες εικόνες, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Εσείς, από τη μεριά σας, γνωρίζετε καλύτερα τον εαυτό σας και ξέρετε (ή είστε στο ψάξιμο), του τι σας ταιριάζει. Αν πιστεύετε πως είναι στη σωστή κατεύθυνση το να φωνάζετε συνθήματα, να κάνετε ένα podcast, ένα πολιτικό κόμμα, να πετάτε μπογιές, ντοματόσουπες ή να ψηφίζετε, ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω;
Έχω γράψει πάρα πολλές φορές στο παρελθόν, σε σημείο ΣΠΑΜ (ελπίζω όχι!), ότι κατά τη γνώμη μου η βασικότερη ρίζα των περισσότερων ανθρώπινων προβλημάτων σήμερα είναι το “εμπόριο”. Εννοώντας κάθε εμπορική συναλλαγή, οτιδήποτε περιέχει μέσα του κέρδος, οτιδήποτε ζητά κάτι ως αντάλλαγμα. Είτε αυτό λέγεται ευρώ, είτε κρυπτονομίσματα, είτε προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας για κάτι, είτε δίνουμε την προσοχή μας για να απολαύσουμε, υποτίθεται, δωρεάν υπηρεσίες.
Αν οι άνθρωποι επιτέλους καταλάβουν πόσο κακό κάνει σε όλους μας αυτό το παιχνίδι που παίζουμε, το παιχνίδι του εμπορίου, οι λύσεις θα έρθουν. Γιατί οι άνθρωποι όταν πραγματικά αναγνωρίσουν κάτι ως πρόβλημα, βρίσκουν τους τρόπους να το αλλάξουν και να βελτιώσουν τις ζωές τους. Λύση δε μπορεί να αποτελέσει ένα και μοναδικό πράγμα, λύσεις θα βρεθούν πολλές, θα δοκιμαστούν, άλλες θα πετύχουν, άλλες όχι. Πρώτα όμως πρέπει να λέμε ξεκάθαρες κουβέντες και να αναγνωρίσουμε αυτό που πραγματικά μας κρατά πίσω ως πολιτισμό.
Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι φυσικά, λίγο πιο δευτερεύουσας σημασίας, αλλά υπάρχουν. Για παράδειγμα η ανόητη προσκόλληση που έχουμε με το παρελθόν. Θα ήθελα κάποια στιγμή να επεκταθώ σε αυτό το θέμα, ίσως σε ένα νέο ποστ.
Θα έπρεπε εμείς οι άνθρωποι εδώ και χρόνια να είμαστε ήδη σε προχωρημένες συζητήσεις για το πώς θα φτιάξουμε κοινωνίες που παρέχουν τα πάντα δωρεάν σε όλους, με εργασία εθελοντική και την επιστήμη/τεχνολογία αιχμή του δόρατος για έναν καλύτερο κόσμο. Αντί γι’ αυτό τι έχουμε σήμερα; Έναν πόλεμο που δε γνωρίζουμε πού και πότε θα σταματήσει.
Θα περιμένω τις ιδέες σας για το τι άλλο μπορούμε να κάνουμε. Ίσως βρούμε κάτι μαζί που να είναι πιο δραστικό. Είμαι όλος αυτιά. 🙂
Καλή τύχη σε όλους μας!
