Το κέρδος είναι κάτι σαν “Αντι-Χιόνι”.
Όπως το χιόνι ομορφαίνει λιγάκι ακόμα και το πιο άσχημο τοπίο, το κέρδος αφήνει την ασχήμια της αμφιβολίας σε οτιδήποτε αγγίζει:
- Δεν είσαι σίγουρος αν πρέπει να αλλάξεις όντως τη μπαταρία του αυτοκινήτου σου ή αν απλώς ο μάστορας έχει ανάγκη την 80άρα.
- Δεν είσαι σίγουρος αν όντως πρέπει να πάρεις αυτό το χάπι ή ο γιατρός θέλει να σπρώξει περισσότερο αυτή την εταιρεία για να πάει ταξιδάκι.
- Δεν είσαι σίγουρος αν πίσω από το χαμόγελο του πολιτικού, του εμπόρου, του δημοσιογράφου, του οποιουδήποτε, κρύβεται η ειλικρινής συμπάθεια ή απλώς σε θέλει για “πελάτη”.
- Δεν είσαι σίγουρος για το πόσο ακριβώς επηρεάζει τους γύρω σου η οικονομική σου κατάσταση. Θα ήθελαν να σε συναναστρέφονται αν δεν είχες αυτά που έχεις σήμερα;
Για πολλά πράγματα, βέβαια, είσαι σίγουρος, δεν έχεις απλώς αμφιβολία: - Ξέρεις ότι εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται σε άθλιες συνθήκες ανά τον κόσμο, ώστε εσύ να έχεις smartphone, καφέ, σοκολάτα, υπολογιστές, ρούχα.
- Ξέρεις πως είσαι πειραματόζωο στις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις κάθε νέας τεχνολογίας, κάθε νέου διατροφικού προϊόντος, κάθε νέου φαρμάκου.
- Ξέρεις πως η ανθρώπινη δραστηριότητα για το κέρδος ωθεί σε ραγδαίες αλλαγές το περιβάλλον της Γης, πράγμα που ήδη πληρώνουμε ακριβά.
Τα γνωρίζεις, αλλά τα αγνοείς. Ζεις με αυτά γιατί “έτσι είναι”. Ή κάνεις κάτι γι’ αυτό. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο, ο καθένας γνωρίζει ο ίδιος τι κάνει.
Έχουμε όλοι πάντως κάτι κοινό: Όλοι μας νιώθουμε λιγάκι ανήμποροι να αλλάξουμε κάτι δραματικά σήμερα. Είμαι ένας από εσάς. Είναι λογικό να νιώθουμε έτσι, καθόλου παράλογο.
Απέναντί μας έχουμε το αποτέλεσμα χιλιάδων ετών κοινωνικών και οικονομικών ζυμώσεων, χιλιάδων ετών αίματος, μίσους, εθνικών και θρησκευτικών διεκδικήσεων. Οι ρίζες είναι πολύ βαθιές, αλλά θα προσπαθήσουμε, γιατί απλά μας βγαίνει πια αυθόρμητα, σαν να μην έχουμε άλλη επιλογή.
