1. Τι σημαίνει “Πολιτισμός Τύπου 1”;
Ένας πολιτισμός που στηρίζεται στην ενέργεια από τον πλανήτη στον οποίο κατοικεί, αντλώντας την κυρίως από πηγές που οι μορφές ενέργειας είναι ήπια αποθηκευμένες, βρίσκεται πριν των ορισμένων τύπων (Ι, ΙΙ και ΙΙΙ) στην κλίμακα Καρντάσεφ. Εν έτει 2012, ο ανθρώπινος πολιτισμός βρίσκεται στο 0,72 της κλίμακας, ενώ σύμφωνα με σχετικούς υπολογισμούς, πιθανώς να φτάσουμε τον Τύπο Ι σε 100 – 200 χρόνια, τον Τύπο ΙΙ σε μερικές χιλιάδες χρόνια (κατά την εκτίμηση του Freeman Dyson, γύρω στο έτος 11.200) και τον Τύπο III σε 100.000 έως 1 εκατομμύριο χρόνια.
2. Γιατί πρέπει να επιταχύνουμε την εξέλιξη του πολιτισμού μας, σε Πολιτισμό Τύπου 1;
Στόχος: η ανθρωπότητα πρέπει να εξελιχθεί γρήγορα, με πολύ πιο γρήγορο ρυθμό απ’ ό,τι σήμερα και να αναπτύξει έναν πολιτισμό παγκόσμιο με ηθικές αξίες που είναι πέρα από έθνη και οικονομικά συμφέροντα λίγων.
Πρέπει λοιπόν να περάσουμε σε Πολιτισμό Τύπου 1 το συντομότερο δυνατό.
Γιατί είναι τόσο κρίσιμη αυτή η μετάβαση;
Η περίοδος μετάβασης από ένα Πολιτισμό Τύπου 0 σε Τύπου 1 θεωρείται η πιο κρίσιμη και πιο επικίνδυνη στην κλίμακα, καθώς ο πολιτισμός στο στάδιο αυτό δεν έχει αναπτύξει επαρκή συλλογική νοημοσύνη και η χρήση των νέων δυνάμεων μπορεί να αφανίσει εντελώς τον πολιτισμό αυτό, πριν την ολοκλήρωση της πλήρους μετάβασης σε Τύπου 1 (πυρηνικά, βιολογικά, γεωφυσικά όπλα μαζικής καταστροφής, ανεξέλεγκτη άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη, καταστροφή των φυσικών μηχανισμών προστασίας όπως η μαγνητόσφαιρα, το στρώμα του όζοντος κλπ). (Πηγή)
Διαβάστε τη συνέχεια της απάντησης κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:
Σύνδεσμος Άρθρου
3. Είναι αλήθεια ότι σε μερικά χρόνια θα υπάρξει τεράστιο εργασιακό πρόβλημα;
Οι δουλειές τείνουν στο να εξαφανιστούν για τον άνθρωπο. Οι περισσότερες στο μέλλον θα γίνονται από ρομπότ. Θα περιμένουμε μέχρι η ανεργία να σπάσει κάθε ρεκόρ ή θα καταλάβουμε επιτέλους πως το πρόβλημα είναι ότι ακόμα λειτουργούμε τις κοινωνίες μας με τις εμπορικές συναλλαγές; Χρειάζεται άμεσα να το κατανοήσουμε και να βρούμε λύσεις, ώστε να περάσουμε σε Πολιτισμό Τύπου 1 το συντομότερο δυνατό.
Δείτε το παρακάτω, πολύ σπουδαίο βίντεο.
4. Τι μπορούμε να κάνουμε;
Βασικά, είμαστε απαισιόδοξοι με όλα όσα βλέπουμε γύρω μας. Η αλήθεια είναι ότι πιθανότατα δεν θα καταφέρουμε να περάσουμε ποτέ σε Πολιτισμό τύπου 1. Αν δεν ήμασταν όμως απαισιόδοξοι, δεν θα δημιουργούσαμε ποτέ αυτό το blog. Αν ήμασταν αισιόδοξοι και η ανθρωπότητα έδειχνε να βάζει μυαλό από όλα όσα συμβαίνουν, τότε θα αράζαμε και θα ήμασταν σίγουροι και χαμογελαστοί.
Επειδή όμως ακριβώς συνεχώς τα γεγονότα καταδεικνύουν ότι πάμε κατά διαόλου και π.χ. ένας τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος είναι προ των πυλών, αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι και να μοιραστούμε μαζί σας τις σκέψεις μας.
Διαβάστε τη συνέχεια της απάντησης κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:
Σύνδεσμος Άρθρου
5. Τι είναι “ένστικτο”;
Νομίζουμε ότι είναι αρκετά ασαφές αυτό που βαφτίζουμε ως “ένστικτο”, καθώς δεν υπάρχει “έμφυτη συμπεριφορά”. Υπάρχουν μόνο βιολογικές ανάγκες. Πχ η ανάγκη για τροφή και νερό. Όσες συμπεριφορές δεν μπορούν να εξηγηθούν βαπτίζονται ως “ένστικτα”.
Ενώ επίσης, μερικές φορές βαπτίζονται ως ένστικτα πράγματα τα οποία ο άνθρωπος μπορεί (δύναται) να κάνει. Πχ το να είναι επιθετικός.
Λένε κάποιοι ότι η βία κι η επιθετικότητα συμπεριλαμβάνονται στα “αρχέγονα ένστικτα”, γι’ αυτό και υπάρχουν μέσα σε κάθε άνθρωπο.
Όμως και ο κανιβαλισμός υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο (αν μείνεις νηστικός για πολύ καιρό και η μόνη τροφή είναι άλλοι άνθρωποι, μπορεί να το κάνεις για να επιβιώσεις..), άρα είναι αρχέγονο ένστικτο;
6. Μπορούν οι “Έλληνες του φραπέ” να ενδιαφερθούν για τις ιδέες μας;
Γιατί όχι; Η Ελλάδα και οι Έλληνες είναι αυτοί που τους κάνουμε εμείς να είναι. Υπάρχουν σίγουρα πολλοί άνθρωποι γύρω μας που είναι αδιάφοροι και “ρηχοί”, αλλά μπορούμε να κάνουμε μία προσπάθεια να αλλάξουμε κάτι στα μυαλά τους.
Το να τους βάζουμε στη γωνία και να λέμε πχ: “α αυτοί είναι μπουζουκόβιοι, δεν αλλάζουν!”, “αυτοί είναι χριστιανοί, δεν αλλάζουν!” κλπ δεν αλλάζει κάτι…
Υπάρχει βέβαια πάντα η μερίδα του κόσμου που δεν θέλει να αλλάξει κάτι. Αυτοί ας κάνουν χαβαλέ. Εμείς συζητάμε τα πάντα και προσπαθούμε να απαντάμε σε όλους.
7. Η ζωή μας σήμερα και το χρηματοπιστωτικό σύστημα έχουν σχεδιαστεί βάσει κάποιου οργανωμένου σχεδίου;
Όχι, δεν υπάρχει κάποιος ειδικός σχεδιασμός που να λαμβάνει υπόψιν του την ομαλή διαβίωση όλων μας, αλλά απλώς μεταφέρουμε παλαιού τύπου αντιλήψεις που στηρίζονται σε παρελθοντικές βάσεις.
Το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι “αρχαίο” και δεν συμβαδίζει με τις εξελίξεις στον τεχνολογικό τομέα. Κάποτε εξυπηρετούσε τις συναλλαγές, εδώ και πολλά χρόνια όμως καταστρέφει ζωές και κοινωνίες ολόκληρες. Πρέπει να μπει ένα τέλος κάποια στιγμή. Είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Καθημερινά ολοένα και περισσότεροι καταλαβαίνουν τι χρειάζεται να γίνει. Ο κόσμος αλλάζει, όσο κι αν μας μοιάζουν όλα τα ίδια.
8. Είναι ο άνθρωπος το μεγαλύτερο ατύχημα του σύμπαντος;
Η ερώτηση ίσως μοιάζει “ακραία”, όμως για εμάς δεν υφίσταται καν τέτοιος χαρακτηρισμός, μιας και είναι καθαρά υποκειμενικό τι μπορεί να θεωρεί ως “ακραίο”.
Αν ψάξετε λίγο για τα αίτια που οδηγούν σε συγκεκριμένες συμπεριφορές τον άνθρωπο, θα δείτε ότι όλοι μας, είμαστε θύματα του περιβάλλοντός μας. Νομίζω ότι με αυτό τον τρόπο θα αρχίσετε να έχετε δεύτερες σκέψεις για το κατά πόσο οι άνθρωποι έχουν στ’ αλήθεια την “ελεύθερη” επιλογή να είναι άπληστοι, αχάριστοι, καταστροφικοί κλπ… Αν μία πράξη έχει αιτία, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως “ελεύθερη”.
Όσο υπάρχουν αιτίες για πράξεις, δεν μπορεί να υπάρχει “ελευθερία” βούλησης. Οι άνθρωποι που μολύνουν, καταστρέφουν και είναι άπληστοι, δεν έχουν “συνείδηση”, πάνω σε αυτό το κομμάτι, της προστασίας του περιβάλλοντος. Άρα δεν είναι απολύτως υπεύθυνοι για αυτό που κάνουν και δεν μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε με άσχημες εκφράσεις. Είναι απλώς θύματα του τρόπου που μεγάλωσαν και σε μία διαφορετική κοινωνία, οι ίδιοι ενδεχομένως άνθρωποι θα πρόσεχαν το περιβάλλον σαν τα μάτια τους.
Μπορείς να κατηγορήσεις ένα παιδί επειδή πιστεύει στον Άγιο Βασίλη; Αν γινόταν με κάποιο τρόπο να μην μάθει ποτέ την αλήθεια, θα μπορούσαμε εύκολα να του κολλήσουμε την ταμπέλα «βλάκας» επειδή πιστεύει σε αυτό ακόμα στα 40 του. Αυτό όμως πήρε από τον περίγυρό του, σε αυτό πιστεύει, με αυτό μεγάλωσε. Γι’ αυτό επιμένουμε, ότι οι άνθρωποι είναι θύματα.
Όλοι μας βλέπουμε ότι κάποιοι άνθρωποι βλάπτουν το περιβάλλον και τους γύρω τους. Η αλήθεια είναι ότι όλοι εξοργιζόμαστε κάποιες φορές με αυτή την κατάσταση. Όμως θεωρούμε πως δεν είναι λύση να τους κατηγορούμε γι’ αυτό.
Κανείς δεν γεννήθηκε με την αντίληψη του να στρέφεται ενάντια στο περιβάλλον, αυτό είναι κάτι που απέκτησε στην πορεία, για διάφορους λόγους. Αν καταπολεμήσουμε τους λόγους και όχι τους ανθρώπους, τότε πραγματικά αλλάζουμε κάτι.
Θεωρούμε πολύ εύκολο και απλοϊκό να κατηγορήσουμε τον άνθρωπο για όλα τα δεινά, απομονώνοντάς τον από τα πάντα. Η δομή της προσωπικότητάς του δεν είναι κάτι στατικό. Ο άνθρωπος είναι ένα κομμάτι μάρμαρο και το περιβάλλον αποτελεί τον γλύπτη του. Αλλάζοντας το περιβάλλον ριζικά, θα αλλάξει και ο άνθρωπος!
9. Τι σημαίνει “εαυτός”;
Αυτό που λέμε “εαυτός”, δεν είναι άλλο από την “αντανάκλαση” όλων των εμπειριών που έχουμε από την στιγμή που βρεθήκαμε στην κοιλιά της μητέρας μας, πάνω μας. Χτίζεται καθημερινά.
10. Πιστεύετε ότι ο άνθρωπος πρέπει να επεμβαίνει στους “φυσικούς κανόνες” ή σε καμία περίπτωση;
Φυσικά και θα πρέπει να επεμβαίνουμε κάποιες φορές στους “φυσικούς κανόνες”. Ένας από αυτούς είναι και ο θάνατος. Άρα ήδη το κάνουμε, όταν αποτρέπουμε με την χρήση της ιατρικής έναν θάνατο που προέρχεται από καρδιακό πρόβλημα.
11. Έχει νοημοσύνη το σύμπαν;
Δεν θεωρούμε ότι στο σύμπαν θα έπρεπε να προσδίδονται ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Δεν νομίζουμε ότι έχει κάποιο κρυμμένο σχέδιο, ούτε λειτουργεί υπέρ του ενός ή του άλλου οργανισμού. Απλώς υπακούει σε κάποιους κανόνες, μερικούς απ’ τους οποίους έχουμε ήδη ανακαλύψει.
Νομίζω ότι χρειάζεται πάντοτε να κάνουμε συζητήσεις βάσει του τι έχει ήδη αποδειχθεί επιστημονικά, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφουμε αυτές τις γραμμές. Το γεγονός ότι δεν ξέρουμε ακόμα ή δεν είμαστε σίγουροι ότι υπάρχουν κι άλλες διαστάσεις ή αόρατες “ενέργειες” κλπ, δεν σημαίνει ότι όλα αυτά μπορούν να σταθούν σε μία συζήτηση που χρειάζεται να έχει κάποια επιστημονική βάση. Αν λοιπόν κάποιος μας παρουσιάσει κάτι που να είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο και να δείχνει ότι όντως το σύμπαν έχει πραγματικά “συνείδηση” ή “νοημοσύνη”, τότε θα το μελετήσουμε και θα απαντήσουμε επί αυτού.
12. Αν κάποτε ανακαλύψουμε εξωγήινους, θα έχουν ανθρώπινη μορφή ή όχι;
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε την τάση να κάνουμε προβολές του “εαυτού” μας σε άλλους, άρα οι εξωγήινοι δεν θα μπορούσαν να εξαιρεθούν από όλο αυτό. Εκτός από το να τους αποδίδουμε μορφή που μοιάζει με τη δική μας, τους αποδίδουμε επίσης και σε αυτούς αλλά και στα ρομπότ, δικές μας συμπεριφορές. Λέμε πχ… όταν τα ρομπότ φτάσουν να έχουν νοημοσύνη αντίστοιχη της δικής μας, θα θέλουν να μας πάρουν την “εξουσία” και να κυριαρχήσουν στον πλανήτη. Δεν νομίζω ότι έχουν λόγους να είναι ανταγωνιστικά, αν δεν προγραμματιστούν για κάτι τέτοιο.
13. Είναι κομμάτι του “συστήματος” οι πιο “βολεμένοι” από εμάς εργαζόμενοι; Πρέπει να τους “πολεμήσουμε”;
Είμαστε ενάντια σε κάθε μορφής “φαγωμάρα” μεταξύ των εργαζόμενων. Δυστυχώς μας έχουν βάλει να παίζουμε σε ένα “παιχνίδι”, στο οποίο, όταν δούμε κάποιον συνάνθρωπό μας, να ζει κάπως καλύτερα από εμάς, να επιβιώνει πιο στρωτά στην κοινωνία μας, για τον οποιοδήποτε λόγο (δεν έχει τόση σημασία ο λόγος – μπορεί πχ να έχει γνωριμίες), στρεφόμαστε εναντίον του και όχι ενάντια στο ίδιο το “παιχνίδι”.
Εάν πιστεύαμε στο “δίκαιο” του “παιχνιδιού” που καλούμαστε να λάβουμε μέρος υποχρεωτικά, από την στιγμή που γεννιόμαστε, ενδεχομένως θα “μπαίναμε” σε αυτή την λογική που θέλουν να μας βάλουν γιατί τους συμφέρει. Δεν πιστεύουμε όμως, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να μιλήσουμε με τους όρους και την “λογική” του. Μόνο αν θεωρήσουμε ότι αυτό στο οποίο ζούμε είναι ένα σύστημα το οποίο προσφέρει ίσες ευκαιρίες σε όλους και είναι απόλυτα δίκαιο, ίσως χρειαζόταν να “πολεμήσουμε” τέτοιους ανθρώπους. Ξέρουμε όμως ότι αυτό δεν ισχύει.
Το “σύστημα” έτσι λειτουργεί και συντηρείται, με το να μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο άλλος εργαζόμενος είναι το πρόβλημά μας, ότι “τρώει από την πίτα όλων μας”. Με το να πιστεύουμε στην “ατομική του ευθύνη” και την “ελευθερία των επιλογών” του, ενώ όλο αυτό είναι μία ψευδαίσθηση. Δεν μας αρέσει να παίζουμε το παιχνίδι της κατηγορίας απέναντι στους ανθρώπους. Το θεωρούμε άδικο μάλιστα, μιας και έχουμε την γνώμη πως όλοι μας καθοριζόμαστε από το “περιβάλλον” και τις εμπειρίες μας.
Δεν συμφωνούμε ότι ο άλλος, “καβατζωμένος” αν θέλετε, εργαζόμενος, είναι ο ίδιος το σύστημα. Απλώς μπόρεσε να τα καταφέρει καλύτερα από τον μέσο όρο, σε ένα σύστημα το οποίο βασίζεται στην αδικία και τις ανισότητες. Αυτό που εμείς αποκαλούμε “σύστημα” είναι το χρηματοπιστωτικό, οι αγορές και ο τρόπος που είναι δομημένες οι κοινωνίες μας, στηριζόμενες ακριβώς πάνω σε αυτά τα σαθρά θεμέλια.
Το να μιλάμε με τους όρους όποιου πιστεύει στο “δίκαιο” του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι σαν κάποιος να επιχειρηματολογεί για το ποιο είδος φαντάσματος είναι το πιο “ισχυρό” και να σας πει: “Όχι, αυτά είναι τα πιο δυνατά γιατί ρίχνουν αστραπές και τα άλλα δεν το αντέχουν γιατί δεν έχουν ειδική ασπίδα προστασίας κλπ κλπ”. Θα μπορούσατε να τον αντικρούσετε με κάτι άλλο, πέρα απ’ το να του πείτε: “Φίλε, δεν υπάρχουν φαντάσματα! Δεν μπορούμε να κάνουμε επί της ουσίας συζήτηση για τις ικανότητες των φαντασμάτων!”;
Το χρηματοπιστωτικό σύστημα κλείνει το δρόμο που οδηγεί στην ευτυχία μας ως “τέρας με πλοκάμια”. Όσοι θεωρούν τους “βολεμένους” εργαζόμενους, μέρος του συστήματος, ισχυρίζονται ότι αυτοί είναι “πλοκάμια του τέρατος”, επειδή μας ανταγωνίζονται και παίρνουν μέρος της πίτας που μας έχουν αφήσει να μοιραζόμαστε με άλλους. Άρα στην ουσία λένε ότι στέκονται εμπρός μας και δεν μας αφήνουν να περάσουμε στον δρόμο που οδηγεί στην “ευτυχία”.
Η διαφορά με αυτό που πιστεύουμε εμείς, είναι ότι απλώς τους θεωρούμε ανθρώπους σαν εμάς που ξέφυγαν από το “τέρας” και πέρασαν προς τον δρόμο της “ευτυχίας”. Το σκεπτικό μας είναι πως δεν πρέπει να τους κατηγορούμε που “ξεγέλασαν” το “τέρας” και πέρασαν, αλλά να ενωθούμε, οι μεν από μπρος και οι δε από πίσω και να επιτεθούμε στο “τέρας”, ανοίγοντας διάπλατα τον “δρόμο” για όλους! Το να αλληλοκατηγορούμαστε μόνο υπέρ του “τέρατος” μπορεί να λειτουργήσει.
14. Είναι η σύγχρονη εργασία, μία μορφή “δουλείας”;
Ναι, θεωρούμε ότι η σύγχρονη αναγκαστική εργασία για τον άνθρωπο, είναι μία μορφή δουλείας, μιας και είναι ακόμα συνδεδεμένη με την επιβίωσή μας. Όσο έχουμε εξάρτηση από την υποχρεωτική εργασία, δε μπορούμε να είμαστε αρκετά ελεύθεροι να απολαύσουμε τη ζωή μας.
Στο μέλλον, αν αλλάξουν τα πράγματα στον δρόμο που εμείς επιθυμούμε, θα μπορούμε να έχουμε ρομπότ να κάνουν όλες τις εργασίες που εμείς δεν επιθυμούμε εθελοντικά να κάνουμε.
15. Υπάρχουν ενδείξεις ότι πλησιάζει το τέλος της ανάδειξης νέων μεγάλων πολιτικών ηγετών στη Γη;
Ως απάντηση, μπορείτε να διαβάσετε μια πολύ καλή ανάλυση του Θοδωρή Γεωργακόπουλου, για τους λόγους που καθιστούν πολύ δύσκολο, έως αδύνατο, το να ξαναβγούν στο προσκήνιο ηγέτες σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Ντε Γκολ και τον Τσόρτσιλ. Ο βασικότερος λόγος; Το ίντερνετ φυσικά!
Συμφωνούμε με την ανάλυση. Άλλωστε εδώ και καιρό δεν έχουμε φρούδες ελπίδες ότι κάποιος πολιτικός μπορεί να μας “σώσει”. Άποψή μας είναι ότι η ελπίδα για την ανθρωπότητα μπορεί να έρθει μόνο με μια συνδυασμένη χρήση επιστήμης, τεχνολογίας, ηθικής και οικολογίας, πάντα με το να καταστήσουμε απαρχαιωμένη κάθε πρακτική που θυμίζει εμπόριο.
16. Μήπως χρειάζονται “μερικές ξυλιές” για την σωστή ανατροφή ενός παιδιού; Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε σε ένα τετράχρονο ότι δεν πρέπει να βάλει μία πρόκα στην πρίζα, με τρόπο που να μη χρειάζεται ξυλιά στον πισινό;
Το παιδί, θα θελήσει να βάλει το χέρι του στην πρίζα, να πιάσει μαχαίρια, να χοροπηδήσει με κίνδυνο να πέσει και πολλά άλλα. Είναι εντελώς αναμενόμενο και φυσιολογικό το να κάνει όλα αυτά, μιας και δε γεννήθηκε γνωρίζοντας τους κινδύνους. Ο γονιός, αλλά και ο δάσκαλος στην πορεία, καλούνται να αιτιολογήσουν και να εξηγήσουν στο παιδί τους διάφορους κινδύνους, έτσι ώστε το παιδί γνωστικά να κατακτήσει το γιατί δεν πρέπει να υιοθετεί συγκεκριμένες συμπεριφορές.
Τα παιδιά δεν ακολουθούν στείρες απαγορεύσεις που ξεκινούν με “μη…”, γιατί στα αυτιά τους ηχούν άδειες και ακατανόητες. Ακόμη κι αν τις ακούσουν διακόσιες φορές. Αν δώσετε ξύλο σε ένα μικρό χεράκι, θα φοβηθεί εσάς και όχι την πρίζα. Μόλις βρει την ευκαιρία, θα το ξαναβάλει, χωρίς εσάς τριγύρω, αφού δεν ξέρει το γιατί δεν πρέπει να το κάνει.
Ακόμη, το να κάνει κανείς τα χατίρια στο παιδί του, ανήκει στη σφαίρα του παιδοκεντρισμού και ουδεμία σχέση έχει με την ορθή διαπαιδαγώγηση που εμπεριέχει την ενσυναίσθηση και την ασφαλή συναισθηματική προσκόλληση.
Αν λοιπόν συμφωνείτε με το “μερικές ξυλιές”, αλήθεια, για πόσες μιλάτε; Πόσες ξυλιές είναι.. επιτρεπόμενες και στις πόσες ένα παιδί συνετίζεται ή.. νιώθει άσχημα; To βρέφος, το νήπιο, δεν μπορεί να διαχωρίσει αν τρώει πολύ ή λίγο ξύλο. Πονάει, απορεί, νιώθει να το μειώνουν και να το εξευτελίζουν.
Χρήσιμοι σύνδεσμοι (thanks to Stamos Arhontis):
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4839471/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10517053
17. Μπορεί η τεχνολογία να γίνει εκμεταλλεύσιμη από όλο το ανθρώπινο είδος αν το κίνητρο είναι το κέρδος;
Όσο είναι στη μέση το χρήμα, από την τεχνολογία θα ωφελούνται όσοι διαθέτουν την οικονομική άνεση να αποκτούν τα νέα εξελιγμένα προϊόντα. Οι εταιρείες, έχοντας ως βασική επιδίωξη το κέρδος, ποτέ δεν θα “έσπρωχναν” ένα νέο προϊόν, ακόμα κι αν αυτό βελτίωνε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, αν προηγουμένως δεν είχαν κάνει οικονομική μελέτη για να διαπιστώσουν αν τα κέρδη τους θα είναι περισσότερα με το νέο προϊόν, σε σύγκριση με αυτό που ήδη πωλούν.
Είναι φυσιολογικό λοιπόν η τεχνολογία με το παρόν σύστημα να μένει πίσω, να προχωρά μεν, αλλά με πολύ μικρότερα “βήματα” από όσο θα μπορούσε.
Όπως έχει γράψει ο Richard Dawkins, «η επιστήμη είναι η ποίηση της πραγματικότητας.» Θαυμάζουμε τα σημερινά επιτεύγματα της τεχνολογίας και της επιστήμης, όχι επειδή εμπιστευόμαστε απόλυτα τους επιστήμονες της εποχής μας και όσων τα συμφέροντα ενδεχομένως εξυπηρετούν, αλλά επειδή δεν παύουμε να ονειρευόμαστε για το πώς θα ήταν αν όλα αυτά χρησιμοποιούνταν προς όφελος του ανθρώπου.
Σε ένα διαφορετικό σύστημα, χωρίς εμπορικές συναλλαγές και ιδιοκτησία, η τεχνολογία θα μπορούσε να λύσει πολλά από τα προβλήματά μας. Σήμερα, λύνει με πολύ πιο αργό ρυθμό τα προβλήματά μας, όσο της επιτρέπουν οι φραγμοί που μπαίνουν μπροστά της από το ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Όμως θα ήμασταν άδικοι αν δεν τονίζαμε ότι κατά τη διάρκεια των ετών, έχει καλυτερεύσει τις ζωές ενός σημαντικού κομματιού της ανθρωπότητας. Στόχος μας χρειάζεται να είναι όλες οι νέες τεχνολογίες να εφαρμόζονται αμέσως υπέρ όλων των ανθρώπων στη Γη.
18. Είναι τα κανάλια της τηλεόρασης “για κρέμασμα”;
Όχι, δεν συμφωνούμε με αυτή την άποψη, επειδή καταρχάς διαφωνούμε με την θανατική ποινή και κατά δεύτερον γιατί όλοι οι άνθρωποι, όπως και αυτοί που “τρέχουν” τα κανάλια, είναι θύματα της κουλτούρας.
Να εξηγήσουμε τι εννοούμε: τα κανάλια και οι ιδιοκτήτες τους παίζουν σε ένα παιχνίδι που, δυστυχώς, χρειάζεται χρήμα για να συνεχιστεί. Αυτό το χρήμα λοιπόν το παίρνουν από διαφημίσεις όταν έχουν τηλεθέαση. Και ακολούθως αυτή, τους την προσφέρουμε όλοι εμείς. Άρα ακόμα και αν “κρεμάσεις” τους καναλάρχες ή δεν ξέρω ποιον άλλο, θα βρεθούν στη θέση τους άλλοι, με περισσότερους μπράβους και καλύτερα “κονέ” (για να μην βρεθεί κάποιος που θα τους κρεμάσει, όπως τους προηγούμενους), που θα κάνουν το ίδιο και θα επωφελούνται από τις επιλογές του κοινού.
Άρα, θεωρούμε, ότι το πιο “ορθό” που μπορεί να κάνει κάποιος, αν πραγματικά ενδιαφέρεται για τα κανάλια και την βελτίωση των προγραμμάτων τους, είναι να εργαστεί στο πώς αυτό το κοινό που προσφέρει την τηλεθέαση θα γίνει πιο απαιτητικό σε θέματα που έχουν πραγματικά σημασία για το ανθρώπινο είδος, όπως είναι η τεχνολογία, οι επιστήμες, η ιστορία κλπ. Νομίζουμε ότι σε αυτό τον δρόμο βρίσκεται και η δική μας προσπάθεια.
19. Τελικά αλλάζουν τα μυαλά των ανθρώπων ή οι προσπάθειες είναι μάταιες;
Ας απαντήσουμε με ένα ακόμα κείμενο του Θοδωρή Γεωργακόπουλου, με τίτλο: “Η ισχύς των ιδεών που η ώρα τους έχει έρθει”.
Το συγκεκριμένο άρθρο μας γέμισε αισιοδοξία! Τίποτα δεν μένει το ίδιο, όλα αλλάζουν. Στις ΗΠΑ χρειάστηκε κάτι λιγότερο από μια γενιά ώστε να αλλάξει άποψη η “κοινή γνώμη” για τον γάμο των ομοφυλόφιλων.
“Σύμφωνα με μια καινούρια έρευνα της Gallup στις ΗΠΑ, το 60% των Αμερικανών πολιτών σήμερα είναι υπέρ των γάμων των ομοφυλοφίλων, Συγκεκριμένα, πιστεύουν ότι οι γάμοι των ομοφυλοφίλων “πρέπει να προστατεύονται νομικά ακριβώς όπως οι γάμοι ετεροφυλοφίλων” – έτσι τέθηκε το ερώτημα.”
Πιστεύουμε ότι έχει έρθει η ώρα για τις ιδέες μας και δεν συμβιβαζόμαστε με κάτι λιγότερο. Θέλουμε να αναγνωριστεί ως παγκόσμιο πρόβλημα η ύπαρξη του εμπορίου και να βρεθούν εναλλακτικοί τρόποι διαμοιρασμού των αγαθών/υπηρεσιών σε όλους τους κατοίκους της Γης. Όπως η δουλεία ήταν συνηθισμένη και μετά έγινε απαράδεκτη, έτσι θα συμβεί και με το εμπόριο. Η ώρα πλησιάζει και ο κόσμος ωριμάζει μέρα με την μέρα. Εμείς απλώς θέλουμε να έρθει πιο γρήγορα το αναπόφευκτο.
Γνωρίζουμε ότι το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα ζούμε όταν και άμα ο κόσμος θελήσει να αλλάξει. Αλλά αξίζει να προσπαθήσουμε.
Εν τέλει πραγματικά όλα αυτά που κάνουμε και ζούμε, δεν έχουν νόημα, παρά μόνο αυτό που τους δίνουμε εμείς με το μυαλό μας. Αν αυτή τη στιγμή ξαφνικά κάτι απ’ το πουθενά χτυπήσει τη Γη και τη διαλύσει, ποια θα είναι η “αθάνατη” μουσική του Μότσαρτ και σε ποιον γιγάντιο κάλαθο των αχρήστων θα πέσει όλη η γνώση και η πληροφορία για την οποία μόχθησε το ανθρώπινο είδος; Όλα θα χαθούν στο χάος.
Οπότε η ματαιότητα υπάρχει και είναι τεράστιος εχθρός, όμως αν δεν υπήρχε θα χανόταν ένα μεγάλο κομμάτι της “διασκέδασης” και του ρίσκου που έχει όλο αυτό.
20. Πιστεύετε ότι στην προσπάθειά μας να φτάσουμε τον Πολιτισμό μας σε τύπου 1, είναι σωστό να έχουμε ως “οδηγό” μας αρχαίους πολιτισμούς, όπως τον Ελληνικό;
Νομίζουμε ότι θα ήταν λίγο παρωχημένο, καθώς από τότε έχουμε ανακαλύψει πάρα πολλά πράγματα ακόμα για το σύμπαν και τους εαυτούς μας και δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να “κολλήσουμε” σε αυτά μόνο που μας “πρόσφεραν” οι αρχαίοι πολιτισμοί.
Εννοείται πως έχουν το σεβασμό μας, απλώς νομίζουμε ότι πρέπει κάπως να απαγκιστρωθούμε από όλα αυτά και να κοιτάξουμε το μέλλον. Στην Αρχαία Ελλάδα και πόλεμος υπήρχε και χρήμα και ανισότητες… Οφείλουμε να τα εξαλείψουμε και αν μιμηθούμε, θα το χάσουμε.
21. Φέρει κάποια ευθύνη ή καθορίζει τη συμπεριφορά μας το αν θα γεννηθούμε στην Ελλάδα ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα;
Κατά την άποψή μου το να γεννιέσαι στην Ελλάδα ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα δεν “φέρει” από μόνο του κάποια ευθύνη ή συγκεκριμένη συμπεριφορά. Αυτό που λέμε “Είναι στο DNA του Έλληνα…. κλπ” νομίζω ότι είναι μύθος. Αν σε έπαιρναν από τον τόπο γέννησής σου αμέσως και σε πήγαιναν στη Γαλλία να μεγαλώσεις από Γάλλους γονείς, τότε θα γινόσουν Γάλλος και ενδεχομένως θα είχες τις ίδιες αναζητήσεις, που όμως θα σου “περνούσαν” απ’ το περιβάλλον σου.
Θα ίσχυε ότι “φέρει” ευθύνη ή συμπεριφορές, αν ξαφνικά ένιωθες Έλληνας, ενώ έχεις μεγαλώσει από Γάλλους στη Γαλλία. Αυτό όμως δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συμβεί αν δεν έχεις τις ανάλογες προσλαμβάνουσες από το περιβάλλον.
22. Ποια είναι η γνώμη σας για τη θρησκεία και τους θρήσκους σε σχέση με το πέρασμα σε Πολιτισμό Τύπου 1;
Γενικά συμφωνούμε πως οι θρησκείες, όπως και το εμπόριο και πολλά άλλα πράγματα, “καθυστερούν” το να κάνουμε μεγαλύτερα βήματα ως ανθρωπότητα προς τον Πολιτισμό Τύπου 1. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να χλευάζουμε τους “πιστούς” ή να χρησιμοποιήσουμε βία εναντίον τους. Κάθε άλλο. Αν επιτεθείς σε κάποιον φραστικά ή σωματικά, τον έχεις χάσει, κουλουριάζεται στην άποψή του και εν τέλει την υπερασπίζεται ακόμα πιο έντονα! Χρειάζεται υπομονή και συζήτηση με τέτοιους ανθρώπους, ώστε να τους δώσουμε να καταλάβουν την δική μας κοσμοαντίληψη, χωρίς προσβολές.
Θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι όσο εδώ στη Γη υπάρχουν ανισότητες, αδικία, πείνα και όλα τα υπόλοιπα δεινά, κάποιοι θα κοιτούν ψηλά αναζητώντας “σωτήρες”… Δουλειά μας χρειάζεται να είναι πώς θα βελτιώσουμε αυτή την κατάσταση, ώστε ο κόσμος να μην χρειάζεται κάτι τέτοιο και να βρει τον “παράδεισό” του εδώ, στον πλανήτη μας.
23. Θεωρείτε ότι είναι πιο σωστό να αναθρέφουμε τα παιδιά μας σκληρά, ώστε να μεγαλώσουν στον κόσμο μας, που είναι κι αυτός σκληρός ή με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσουν τα ίδια να αλλάξουν τον κόσμο;
Το να μάθει ένα παιδί να είναι απλώς σκληρό, μπορεί να του εξασφαλίζει ένα δυνατό οχυρό, όμως επί της ουσίας με αυτό τον τρόπο διαιωνίζουμε μια άσχημη κατάσταση. Η κοινωνία μας πρέπει να αλλάξει, όχι να μένει ίδια και απλώς οι άνθρωποι να κλεινόμαστε σε “καβούκια” για να προστατευόμαστε από τα στρεβλά της.
Ας μην ξεχνάμε, ότι τα “καβούκια” ενίοτε σπάνε από άλλους πιο δυνατούς εχθρούς. Αυτή όμως είναι μια κοινωνία ζούγκλας, στην οποία υπερισχύει το “δίκαιο” του πιο ισχυρού και δεν χρειάζεται να της επιτρέψουμε να συνεχίζεται.
24. Συμφωνείτε με την θανατική ποινή σε ορισμένες περιπτώσεις;
Το να θανατώνεις κάποιον είναι σαν να του λες ουσιαστικά: “Δεν σου αξίζει να ζεις μέσα στην κοινωνία μου”. Αυτό, κατά την άποψή μας, δεν πρέπει να συμβαίνει για τρεις βασικούς λόγους:
α) Η κοινωνία μας δεν είναι σε καμία περίπτωση τέλεια. Ίσα ίσα που αυτή διαμορφώνει και το ποιοι είμαστε εμείς.
β) Ο καθένας που διαπράττει έγκλημα, όσο σκληρό κι αν είναι αυτό, είναι ένας άνθρωπος που έχει πέσει θύμα των καταστάσεων που έχει ζήσει. Δυσκολευόμαστε λοιπόν πραγματικά να νιώσουμε οργή για έναν τέτοιο άνθρωπο.
γ) Το να τερατοποιείς ανθρώπους προσφέροντάς τους ως κράτος μόνο την στεγνή εκδικητική μανία της εκτέλεσης, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και πριν προλάβει να κλείσει, ο καθένας μας μπορεί να χαρακτηριστεί ως “τέρας” κατά το δοκούν. Κανείς δεν πρέπει να τερατοποιείται σε μια κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της. Είμαστε όλοι άνθρωποι και κανείς δεν είναι τέρας ή κτήνος, όπως διαδίδεται προκλητικά από τα ΜΜΕ.
Κόψε το χέρι σε κάποιον που πεινάει, επειδή έκλεψε. Αν εξακολουθεί να πεινάει και δεν βρίσκει φαγητό, η ανάγκη επιβίωσης θα τον κάνει να ξανακλέψει, παρόλο που ξέρει ότι πιθανότατα θα χάσει και το άλλο. Άρα όσο σκληρή τιμωρία και να βάλεις, ακόμα και τον θάνατο, εγκλήματα θα συνεχίσουν να συμβαίνουν σε μία κοινωνία που είναι δομημένη όπως η δική μας σήμερα. Τι είναι προτιμότερο, να εκτελέσεις ως κοινωνία έναν τέτοιο άνθρωπο ή να αναθέσεις σε ειδικούς ψυχολόγους να κατανοήσουν γιατί έκανε ό,τι έκανε; Ποιο από τα δύο αποτρέπει μελλοντικά εγκλήματα πιο καίρια;
Κάποιοι αφαιρούν κατά το δοκούν από συγκεκριμένους εγκληματίες το δικαίωμα του να λέγονται “άνθρωποι”. Αν αρχίσουμε να θεωρούμε κάποιους κτήνη, ανοίγουμε τον ασκό του Αιόλου ως κοινωνία. Εμείς δεν θεωρούμε ότι για να είσαι άνθρωπος πρέπει να έχεις την χι ή την ψι συμπεριφορά. Αρκεί να ανήκεις στο ανθρώπινο είδος.
Αν κρίναμε όλους τους ανθρώπους με τα δικά μας δεδομένα τότε οι κανίβαλοι σε μια ζούγκλα ξεχασμένη από τον χρόνο, δεν θα έπρεπε να λέγονται “άνθρωποι”, επειδή ενδεχομένως φέρονται με κτηνώδη τρόπο σε άλλους ανθρώπους. Το ίδιο θα έπρεπε να πούμε και για έναν άνθρωπο αν τον βρίσκαμε μετά από χρόνια και είχε μεγαλώσει ανάμεσα σε σκύλους. Μιας και ο άνθρωπος είναι το πιο μιμητικό ον, είναι σίγουρο πως θα έχει “σκυλίσια” συμπεριφορά. Δεν θα έπαυε όμως να είναι άνθρωπος! Οι πράξεις μας, δεν αλλάζουν σε καμία περίπτωση λοιπόν το είδος που ανήκουμε.
25. Τι πιστεύετε για τους νόμους;
Οι νόμοι είναι απλώς απαρχαιωμένοι τρόποι για να λύνουμε άτσαλα τα προβλήματα της κοινωνίας μας. Πολλές φορές δεν λαμβάνουν καν υπ’ όψη τους το περιβάλλον, θεωρώντας ότι ζούμε σε μια ιδανική κοινωνία, όπου όλα λειτουργούν ρολόι. Αν δεν καταστρέψουμε τους λόγους για τους οποίους κάποιος γίνεται κλέφτης, δεν θα σταματήσουν ποτέ οι ληστείες.
Με τους νόμους δεν πολεμάς ένα πρόβλημα στη ρίζα του. Θεωρούμε ότι σε μια κοινωνία που όντως θέλει να λύσει τα προβλήματά της, η βασική εστίαση πρέπει να είναι στην αποτροπή. Και όταν αποτρέπεις με τη χρήση της τεχνολογίας, τότε αυτόματα καθιστάς τη χρήση των νόμων περιττή και απαρχαιωμένη. Για να γίνουν όμως όλα αυτά πρέπει πρώτα να έχει αλλάξει πλήρως ο τρόπος που είναι οργανωμένο το σύστημα και η εκπαίδευση.
Με τη μόρφωση των επόμενων γενιών σίγουρα σε κάποιο βαθμό μπορούμε να μειώσουμε την κλεψιά, όμως εν τέλει, αν έχεις μια κοινωνία όπως η σημερινή, με τεράστιες ανισότητες, κάποιους κυριολεκτικά να μην έχουν να φάνε και με το χρηματοπιστωτικό σύστημα να θεριεύει την απληστία (καλλιεργείται το πνεύμα του όσο πιο πλούσιος, τόσο καλύτερα – και έτσι είναι σε μεγάλο βαθμό), πάντα κάποιοι θα κλέβουν. Χρειάζεται ριζική αλλαγή.
26. Υπάρχουν χαζοί και έξυπνοι άνθρωποι;
Νομίζω ότι θα έπρεπε να αποφεύγουμε να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους σε έξυπνους και χαζούς. Σίγουρα υπάρχουν απόψεις που, ανάλογα με τα βιώματά μας, μας μοιάζουν αρχικά χαζές ή έξυπνες.
Όπως δεν πιστεύω ότι ένας άνθρωπος αν κάνει ένα έγκλημα, δεν θα έπρεπε να του κολλάμε την ταμπέλα “εγκληματίας” για όλη του τη ζωή, έτσι και αυτό.
Αν κάποιος λέει κάτι που μας φαίνεται χαζό, δεν σημαίνει ότι αυτό τον κάνει χαζό στα πάντα. Μερικές φορές βιαζόμαστε να χαρακτηρίσουμε απόψεις με αυτό τον τρόπο επειδή απλώς είναι εκτός των αξιών μας. Αν σκεφτούμε λίγο παραπάνω, ίσως μπορέσουμε να δούμε τι κρύβεται πίσω από μία άποψη που αρχικά δεν κατανοούμε.
27. Ποια είναι η άποψή σας για τη θεωρία της εξέλιξης; Δεν σας φαίνεται πολύ θαυμαστό το σύμπαν για να είναι τυχαίο και χωρίς κάποιον δημιουργό;
Προς το παρόν δεν υπάρχουν επαρκή επιστημονικά δεδομένα, ώστε να απορριφθεί η θεωρία της εξέλιξης. Αυτή τη στιγμή είναι ό,τι πιο επιστημονικά τεκμηριωμένο έχουμε στα χέρια μας ως ανθρωπότητα για το πώς φτάσαμε να έχουμε τη μορφή που έχουμε σήμερα και η βάση της σύγχρονης βιολογίας.
Η επιστήμη βγάζει συμπεράσματα σύμφωνα με στοιχεία και έρευνες που μπορεί να διαρκούν πολλά χρόνια. Δεν λέει πως δεν υπάρχει Θεός ή κάποιος δημιουργός εν πάση περιπτώσει. Αυτό που λέει είναι ότι δεν έχει επαρκή στοιχεία για να υποστηρίξει κάτι τέτοιο. Άρα μέχρι να αποκτήσει, δεν μπορεί να δεχτεί τη θεωρία του δημιουργού. Η θεωρία της εξέλιξης πάντως δίνει πολύ πειστικές απαντήσεις για το πώς ξεκίνησε η ζωή στον πλανήτη καθώς και για το πώς εξελιχθήκαμε μέχρι σήμερα. Επειδή λοιπόν προτιμούμε να έχουμε επιστημονικές αποδείξεις και βάσεις προκειμένου να πειστούμε για κάτι, “μένουμε” σε αυτή τη θεωρία, μιας και μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει κάτι άλλο. Το θετικό με την επιστήμη είναι ότι αν υπάρξει απόδειξη για κάτι διαφορετικό, τότε αποδέχεται τις παραλείψεις της και προχωρά παραπέρα. Δεν έχει να κάνει με το ποιος επιστήμονας κάνει λάθος ή όχι, αλλά με το ποιος προσφέρει στην ανθρωπότητα ένα ακόμα λιθαράκι στην κατανόηση του τόσο πολύπλοκου σύμπαντος που ζούμε.
Ακόμα και για το πώς ξεκίνησε το σύμπαν υπάρχουν διάφορες θεωρίες, αλλά ακόμα δεν γνωρίζουμε με στοιχεία. Αυτό δε σημαίνει πως χρειάζεται απαραίτητα να εξηγήσουμε τα πάντα εφευρίσκοντας κάποιον δημιουργό, χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο, απλώς ορμώμενοι από το ότι το σύμπαν είναι θαυμάσιο ή ότι εμπεριέχει σε αυτό κάποια “σοφία”. Ας μην ξεχνάμε ότι από μόνη της η θεωρία της φυσικής επιλογής, μπορεί να εξηγήσει γιατί μας φαίνεται τόσο θαυμαστό το σύμπαν που ζούμε. Κι αυτό γιατί ό,τι βλέπουμε είναι αποτέλεσμα «ζυμώσεων» που συνεχίζονται εδώ και πολλά εκατομμύρια χρόνια.
Να θυμίσουμε εδώ ότι οι αρχαίοι Έλληνες δε γνώριζαν ούτε πώς δημιουργείται ο κεραυνός. Δημιούργησαν λοιπόν έναν Θεό να τον εξαπολύει από τους ουρανούς. Αν είχαμε μείνει εκεί και δεν είχε προχωρήσει η επιστήμη, ίσως ακόμα να νομίζαμε κάτι τέτοιο.
28. Πώς θα έπρεπε να απαντήσει η Ευρώπη στα χτυπήματα των τζιχαντιστών στο έδαφός της;
Μία φοβερή ατάκα που ταιριάζει εδώ από τον Noam Chomsky είναι η εξής:
“The smart way to keep people passive and obedient is to strictly limit the spectrum of acceptable opinion, but allow very lively debate within that spectrum….”
Μας βάζουν λοιπόν προ τετελεσμένων γεγονότων και καλούμαστε να απαντήσουμε με τη χειρότερη ή τη χείριστη λύση… Είναι πραγματικά θλιβερό! Ωστόσο, θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε για το πώς το βλέπουμε.
Εντός του τωρινού συστήματος, ενδεχομένως η στρατιωτική λύση να μοιάζει πολύ θελκτική στα μάτια του κόσμου. Όμως δε μπορούμε να την υποστηρίξουμε σε καμία περίπτωση.
Προσπαθούμε να αρνούμαστε να σκεφτόμαστε μέσα στα καλούπια που κάποιοι άλλοι, πριν καλά καλά γεννηθούμε, φύτεψαν στη ζωή μας.
Για να σας δώσουμε ένα παράδειγμα, είναι σαν να ξυπνούσατε ξαφνικά σε ένα δωμάτιο και με το που ανοίγατε τα μάτια σας να δεχόσασταν επίθεση από ένα λιοντάρι. Το σενάριο αυτό το πλάσαμε εμείς και σας το δώσαμε έτοιμο, στο πιάτο. Προφανώς δεν μπορείτε να κάνετε κάτι γι’ αυτό. Σας βάλαμε προ τετελεσμένων, οπότε σας στενέψαμε πολύ τα περιθώρια αντίδρασης. Ή θα παλέψετε με το λιοντάρι και θα σωθείτε κάπως ή θα σας σκοτώσει.
Επειδή όμως τον κόσμο αυτό τον φτιάχνουμε εμείς, όλοι όσοι πατάμε στον πλανήτη και δεν είναι (μάλλον) δημιούργημα κάποιου, χρειάζεται το μυαλό μας να φεύγει από τα τετελεσμένα, να επιδιώκει άλλες λύσεις, πιο ριζοσπαστικές και να μην εγκλωβίζεται σε ψευτοδιλήμματα. Αν κολλούσαμε σε αυτά, πάντοτε θα διαιωνίζαμε τις ίδιες και τις ίδιες καταστάσεις, κάτι που δυστυχώς αυτή τη στιγμή το κάνουμε και με το παραπάνω ως ανθρωπότητα.
29. Είναι ήρωες όσοι πεθαίνουν για την πατρίδα τους;
Καταρχάς τι σημαίνει το να χαρακτηρίσω κάποιον ως ήρωα; Είναι ένας διαφορετικός τρόπος να πω: «Αυτός ο άνθρωπος έχει τον απεριόριστο σεβασμό μου γιατί έπραξε κάτι σύμφωνο με τις δικές μου αξίες.»
Άρα, μιας και οι αξίες του καθενός μας μπορεί να διαφέρουν, όπως καταλαβαίνετε, αυτός ο χαρακτηρισμός μπορεί να πηγαίνει σε πολύ διαφορετικούς ανθρώπους μεταξύ τους. Άλλους ήρωες μπορεί να έχουν οι Έλληνες, άλλους οι Ιταλοί, άλλους οι χριστιανοί, άλλους οι μουσουλμάνοι, άλλους οι οπαδοί της ΑΕΚ, κοκ.
Ξεκαθαρίζουμε λοιπόν αρχικά στο μυαλό μας ότι δεν υπάρχει κάποιος ήρωας που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης και θα έπρεπε ντε και καλά να είναι ήρωας για όλους τους ανθρώπους. Με το ζόρι δε γίνεται τίποτα. Ένας άνθρωπος που δεν πιστεύει σε κάποια θρησκεία μπορεί να σκεφτεί πως κάποιος που μαρτύρησε για την πίστη του είναι τρελός και ότι ο θάνατός του δεν ήταν καθόλου ηρωικός. Ένας θρήσκος μπορεί επίσης να χαρακτηρίσει τρελό και καθόλου ηρωικό τον θάνατο κάποιου που πέθανε στο γήπεδο γιατί μαχαιρώθηκε από χούλιγκαν της αντίπαλης ομάδας.
Το αρχικό ερώτημα λοιπόν είναι πολύ γενικό και δε μπορεί να απαντηθεί χωρίς να ορίσουμε αν αυτός που απαντάει έχει την έννοια πατρίδα ψηλά στο αξιακό του σύστημα ή όχι. Αν ναι, τότε είναι σχεδόν σίγουρο πως γι’αυτόν είναι ήρωας κάποιος που θυσιάζεται για την πατρίδα του.
Εν τέλει και απαντώντας σύμφωνα με το δικό μας αξιακό σύστημα νομίζω πως χρειαζόμαστε μια κοινωνία που θα είναι οργανωμένη τόσο καλά, ώστε να μη χρειάζονται ήρωες σε καμία περίπτωση. Κανείς άνθρωπος στον βωμό της συλλογικής ευημερίας.
30. Φταίει η ελίτ των πλούσιων για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο;
Δε νομίζω πως το παιχνίδι των ευθυνών βοηθά πουθενά. Ακόμα και κάποιος να φταίει, όλο αυτό που ζούμε μπορεί να προσπεραστεί αν καταλάβουμε πως οι όροι του παιχνιδιού είναι έτσι που αναγκαστικά θα υπάρχουν χαμένοι και κερδισμένοι. Αρκεί να αντιληφθούμε πως χρειαζόμαστε νέο παιχνίδι και δεν αρκεί η αλλαγή σε κάποιους κανόνες.
Καταλαβαίνω την οργή που έχει μεγάλο κομμάτι των ανθρώπων, ένα κομμάτι μου τη νιώθει ακόμα, όμως θα ήθελα όλους τους ανθρώπους (ακόμα και τους «πλούσιους») μέρος μιας νέας αντίληψης για το πώς χρειάζεται να οργανώσουμε ένα νέο σύστημα έξυπνης διαβίωσης όλων μας στον πλανήτη αυτό. Νομίζω πως κανείς δεν περισσεύει σε αυτή την προσπάθεια, καθώς ακόμα κι οι οικονομικά δυνατοί μπορούν εύκολα να γίνουν θύματα σε αυτή τη σκληρή κουλτούρα ανταγωνισμού και το γνωρίζουν. Θα ήθελα να πιστεύω πως κάποια στιγμή θα σταματήσουν να παλεύουν για να μείνουν στάσιμα τα πράγματα και αναπόφευκτα θα δεχτούν αυτή τη νέα κατεύθυνση.
31. Μήπως δε φταίει το εμπόριο και το χρήμα, αλλά είναι όλα θέμα απληστίας των ανθρώπων;
Κάποιοι μπορεί να ελέγχουν τον εαυτό τους, καμία αντίρρηση, όμως υπάρχουν άνθρωποι που δε μπορούν να το κάνουν εύκολα. Δεν θα μπούμε στη λογική της «ατομικής ευθύνης» που προωθείται από το σύστημα. Η απληστία είναι παράγωγο ενός συστήματος ανταγωνισμού όπως είναι το χρηματοπιστωτικό. Εφόσον με το που γεννηθεί κάποιος βομβαρδίζεται με διαφημίσεις και μεγαλώνει σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον γεμάτο ανισότητες, είναι πολύ πιθανό να μη μπορεί να ξεφύγει από τη λογική που λέει πως η κατάκτηση της ευτυχίας γίνεται μέσω των υλικών αγαθών. Το χρέος σκλαβώνει. Εκτίμησή μας είναι πως όσο περισσότερο οι νευροεπιστήμες αναλύουν τον τρόπο που λειτουργεί η ανθρώπινη συμπεριφορά, τόσο πιο πολύ θα ερχόμαστε σαν ανθρωπότητα πιο κοντά στο να δείχνουμε μεγαλύτερη κατανόηση σε όλους τους ανθρώπους για τη συμπεριφορά τους, όσο ακραία κι αν είναι.
Μοιάζει λίγο δύσκολο να το «χωνέψουμε» αλλά ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε δεν περνάει και τόσο από το χέρι μας όσο θέλουμε να νομίζουμε. Δείτε πχ τι λέει ο Παξινός εδώ περί «ελεύθερης βούλησης» (29 λεπτό μέχρι 35 περίπου):
https://www.youtube.com/watch?v=1XPaSYXHGlw
Για παράδειγμα, αν ένα παιδί μεγαλώσει με ταινίες τρόμου χωρίς άλλα ερεθίσματα, τα αποτελέσματα θα είναι φριχτά. Άρα λοιπόν αν ένα παιδί μεγάλωνε έτσι και τελικά σκότωνε άνθρωπο, ένα δικαστήριο με «αίσθημα δικαίου» θα έπρεπε να το λάβει σοβαρά υπ’ όψη του.
Με τον ίδιο τρόπο όσοι έχουν άπληστη συμπεριφορά (παρόλο που είναι υποκειμενικό το τι ακριβώς σημαίνει αυτό, αλλάζει δηλαδή ανάλογα με το ποιος άνθρωπος δίνει αυτόν τον χαρακτηρισμό, ανάλογα με το αξιακό του σύστημα) εντός αυτού του συστήματος δεν είναι τέρατα, ούτε κάτι έξω από όλο αυτό. Ήρθαν σε επαφή με το σύστημα και δε μπόρεσαν να αποβάλλουν αυτό το χαρακτηριστικό μέσω άλλων ερεθισμάτων/εμπειριών. Δε μπορούμε λοιπόν να πούμε στεγνά, όπως κάνει το σύστημά μας: «Α κύριε είστε άπληστος, να μην παίρνατε τα δάνεια για τις διακοπές σας και τώρα θα είστε σκλάβος της τράπεζας ή του χι ανθρώπου», χωρίς να λάβουμε υπ’ όψη μας το σύστημα μέσα στο οποίο έχει μεγαλώσει ο συγκεκριμένος άνθρωπος.
Είναι τεράστια συζήτηση η «ατομική ευθύνη» και η «ελευθερία βούλησης». Αν θα σας άρεσε να τα μελετήσετε περισσότερο έχουμε γράψει αρκετά γι’ αυτά τα ζητήματα. Και ο λόγος που το κάνουμε είναι γιατί βλέπουμε πως τα πάντα στην κοινωνία μας πατούν πάνω σε αυτό το σαθρό επιχείρημα για να δείξουν πως τα πάντα έχουν να κάνουν με τον τρόπο που εμείς φερόμαστε και σκεφτόμαστε, απαλλάσσοντας το σύστημα από τις ευθύνες του. Όλο αυτό μας μοιάζει αρκετά σαθρό και νομίζουμε ότι θα καταρρεύσει με πάταγο μέσω της επιστήμης τα επόμενα χρόνια, καθώς θα πειστούν κι οι τελευταίοι πως η «ελευθερία βούλησης» είναι μια ψευδαίσθηση.
32. Ποια είναι η άποψή σας για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια;
Μερικές φορές δεν χωρούν υποκειμενικές «απόψεις» σε θέματα για τα οποία μιλάει η επιστήμη αρκετά ξεκάθαρα.
Παραθέτουμε απάντηση του ψυχιάτρου και ψυχοθεραπευτή Κου Παπαδημητριάδη στον γνωστό ηθοποιό Γιάννη Μπέζο, όταν ο τελευταίος καταφέρθηκε εναντίον της υιοθεσίας.
Κύριε Giannis Bezos,
Το 2010 η Αμερικανική Εταιρεία Ψυχολογίας, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, η Αμερικανική Ένωση για το Γάμο και την Οικογενειακή Θεραπεία, και η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (μεταξύ πολυάριθμων άλλων επιστημονικών φορέων) δήλωσαν από κοινού ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ:
“Από τις υπάρχουσες έρευνες διαπιστώνεται ότι οι ομοφυλόφιλοι άνδρες είναι εξίσου κατάλληλοι και ικανοί γονείς, σε σύγκριση με τους ετεροφυλόφιλους άνδρες. Τα διαθέσιμα στοιχεία δεν παρέχουν τη βάση για την απόρριψη της ομοφυλοφιλικής γονεϊκότητας. Αν οι ομοφυλόφιλοι γονείς ήταν εγγενώς ακατάλληλοι, ακόμη και οι μελέτες μικρής κλίμακας με σχετικά περιορισμένο δείγμα θα ανίχνευαν ένα τέτοιο δεδομένο με μεγάλη ευκολία και ευαισθησία. Αυτό όμως δεν έχει συμβεί. Οι δε μονογονεϊκές οικογένειες στις οποίες υπάρχει μονήρης άνδρας γονέας, δεν εμφανίζουν μειονεκτήματα για την ψυχική υγεία των παιδιών, περισσότερα από εκείνα που απαντούμε σε μονονεϊκές οικογένειες με μία μητέρα. Η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί παθολογία ή έλλειμμα και δεν υπάρχει κανένας θεωρητικός λόγος να περιμένουμε ότι οι ομοφυλόφιλοι γονείς αποτελούν κίνδυνο για την οποιαδήποτε βλάβη στα παιδιά τους. Έτσι, αν και περισσότερη έρευνα θα είναι χρήσιμη, τα διαθέσιμα στοιχεία έχουν το βάρος της απόδειξης και καταδεικνύουν ότι η εμπειρική γνώμη εκείνων που υποστηρίζουν το αντίθετο είναι επιβλαβής.”
Στην Ελλάδα το 2016 δυστυχούμε η κοινή γνώμη να άγεται και να φέρεται από τις απόψεις επωνύμων συμπολιτών μας, αντί των επιστημονικών φορέων και ακόμη χειρότερα, η νομοθετική εξουσία να ικανοποιεί με μάλλον συναλλακτική πρόθεση την κοινωνία, αντί να προνοεί να την εξελίσσει ένα βήμα παρακάτω. Μην συμβάλλετε σε αυτό το παράδοξο.
Ας τελειώνουμε, επιτέλους, με τις προσωπικές απόψεις και με την ερμηνεία του καθενός για τις μελέτες που κάνουν οι ειδικοί επιστήμονες. Γιατί πιστέψτε με, ο κόσμος μας θα είναι πολύ καλύτερος αν στα ευαίσθητα ζητήματα που απαιτούν γνώση και εξειδίκευση λαμβάνουμε υπόψη τους πραγματικούς ειδικούς και πολύ περισσότερο αν επιτύχουμε να ξυπνήσουμε ένα πρωί χωρίς να διαφέρουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας ως προς τα θεμελιώδη δικαιώματά μας …Αν ξυπνήσουμε ένα πρωί χωρίς να νιώθουμε περίεργα και αμήχανα για τους συνανθρώπους μας που έχουν διαφορετικές καταβολές, επειδή το προηγούμενο βράδυ κάτι ακούσαμε στην τηλεόραση.
Με εκτίμηση
—
Ενδεικτικές γνωμοδοτήσεις των σοβαρότερων σχετικών επιστημονικών φορέων στη δύση:
https://www.apa.org/about/offices/ogc/amicus/obergefell-supreme-court.pdf
https://www.apa.org/about/offices/ogc/amicus/hollingsworth-perry.pdf
Ορίστε η αποκωδικοποίηση από την πλέον πρόσφατη και πολύ άρτια μελέτη που δημοσιεύει η έγκριτη Journal of Developmental & Behavioral Pediatrics:
“…found no differences in children’s health, no matter the sexual orientation of their parents.”
http://www.slate.com/blogs/outward/2016/04/13/scientific_debate_over_same_sex_parenting_is_over.html
Όλη η μελέτη εδώ:
33. Πρέπει να υπάρχουν απαραίτητα σύνορα στον πλανήτη Γη; Μήπως το να μην υπάρχουν σύνορα θα μας κάνει όλους όμοιους στα πάντα;
Η κατάργηση των συνόρων για χάρη μιας ανθρωπότητας που θα θελήσει να δει τη Γη μας ως έναν ενιαίο οργανισμό με κοινούς στόχους και όραμα, δεν είναι κάτι που θα συμβεί σε μία νύχτα. Είναι μια (αναπόφευκτη κατά τη γνώμη μας) διαδικασία που ξεκινά από την πρώτη στιγμή της ύπαρξης του είδους μας στον πλανήτη. Από τότε, πολλά έχουν αλλάξει στον τρόπο που οργανώνουμε τις κοινωνίες μας. Μπαίνοντας στον 21ο αιώνα, κάνουμε τα πρώτα μας νηπιακά βήματα ως ανθρωπότητα στο να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε όλοι ένα! Διαφέρουμε απλώς επειδή έτυχε να γεννηθούμε και να μεγαλώσουμε σε άλλα γεωγραφικά πλάτη και να γαλουχηθούμε με διαφορετικές αξίες. Σκεφτείτε τα επόμενα εκατό χρόνια πχ να μπορούμε να πάμε παντού στον πλανήτη σε 10 λεπτά της ώρας. Πόσο πολύ θα επηρεάσει μόνο και μόνο αυτή η εξέλιξη τον τρόπο που βλέπουμε τους άλλους λαούς; Η διαφορετικότητα ξαφνικά ξεθωριάζει.
Σκεφτείτε τις πόλεις-κράτη και το πώς είναι σήμερα η Ελλάδα πχ… Άργος, Αθήνα, Σπάρτη, κάποτε ήταν ξεχωριστά κράτη, με δικούς τους νόμους, στρατό κλπ. Όμως αυτό δεν παρέμεινε έτσι, άλλαξε. Πόσο “απ’ τον τόπο του” νιώθει ο καθένας είναι σχετικό, αυτό που έχει σημασία είναι πως τους Έλληνες ενώνει κάτι μεγαλύτερο ως ιδέα, η ύπαρξη του κράτους/έθνους με το όνομα “Ελλάδα”. Και γι’ αυτό σιγά σιγά δημιουργήθηκε το ελληνικό κράτος μέσω αρκετών πολύπλοκων διεργασιών.
Ακριβώς έτσι φανταζόμαστε και τη διαπλανητική συνείδηση για την οποία γράψαμε παραπάνω. Αφήνουμε πίσω τα μίση, όσα μας χωρίζουν και συνειδητοποιούμε πως είμαστε το ίδιο, απλώς αλλαγμένοι από το περιβάλλον και παλεύουμε, με ισχυρό όπλο την επιστήμη/τεχνολογία, για το καλό ΟΛΩΝ μας και όχι μιας μερίδας, κάθε έθνους ξεχωριστά, μιας συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης κλπ. Το τι θέση θα έχει κάθε έθνος σε όλο αυτό είναι κάτι που δεν έχει τόση σημασία, αρκεί αληθινά να έχει γίνει συνείδηση και νούμερο ένα προτεραιότητα αυτό το παραπάνω που γράψαμε. Ενδεχομένως κάποια να διαλυθούν τελείως, κάποια άλλα να κρατήσουν μέρος των παραδόσεων, κλπ.
Αν σας μοιάζει περίεργο και δύσκολο να γίνει, σκεφτείτε πώς θα ακουγόταν στους Αθηναίους του 420 πΧ, εν μέσω του Πελοποννησιακού πολέμου, να τους πεις πως σε μερικές εκατοντάδες χρόνια θα ήταν ένα έθνος/κράτος με εκείνους που μάχονταν τότε: τους Σπαρτιάτες!
Όσον αφορά το αν θα είμαστε όμοιοι:
Τι σημαίνει ακριβώς η ύπαρξη πχ του ελληνικού κράτους; Πως διάφοροι άνθρωποι που ζουν σε έναν γεωγραφικό χώρο, αποφάσισαν να βάλουν στην άκρη τις όποιες διαφορές τους και να προτάξουν όσα τους ενώνουν. Τους έκανε όμοιους σε όλα αυτό; Όχι. Άρα με την ίδια λογική, μελλοντικά το να μην υπάρχουν σύνορα, τουλάχιστον όχι με την έννοια που υπάρχουν σήμερα, δε θα είναι κάτι που θα μας κάνει όλους όμοιους, αλλά κάτι που συναινετικά θα έχουμε αποφασίσει γιατί θα πιστεύουμε πως θα είναι για το συμφέρον μας.
Η ζωή σε μια διαφορετική κοινωνία χωρίς εμπόριο, θα είναι, πραγματικά, ο θρίαμβος της διαφορετικότητας. Όχι μόνο δε θα είμαστε ίδιοι, αλλά θα ενθαρρύνεται ο επαναστατικός τρόπος σκέψης, ο “έξω από τα όρια” διαλογισμός, ώστε να υπάρχει διαρκής εξέλιξη και βελτίωση του συστήματος διαχείρισης της κοινωνίας μας. Ο επιστημονικός τρόπος σκέψης που θεωρούμε τον ιδανικό για την αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων μας, είναι δεδομένο πως στηρίζεται στη διαρκή βελτίωση, στην ανακάλυψη νέων μεθόδων. Αν κάποιο σύστημα προάγει το να είμαστε όλοι ίδιοι, αυτό είναι το χρηματοπιστωτικό. Αν η συζήτηση είναι για το αν χρειάζεται να είμαστε ίδιοι στο να θέλουμε όλοι οι άνθρωποι να ζουν με αξιοπρέπεια, ναι σε αυτό θα είμαστε όμοιοι. Θα είμαστε όμοιοι σε ό,τι μας πάει μπροστά.
34. Για ποιο λόγο αποφεύγετε να χρησιμοποιείτε τη λέξη «καπιταλισμός»; Δεν πιστεύετε πως αυτός είναι το βασικό πρόβλημα για όσα συμβαίνουν σήμερα;
Ουσιαστικά το κάνουμε για λόγους ακριβείας. Συνήθως χρησιμοποιούμε τον όρο «χρηματοπιστωτικό σύστημα», επηρεασμένοι από το The Venus Project και τον Ζακ Φρέσκο. Ακόμα και πριν τον καπιταλισμό, υπήρχε η έννοια του εμπορίου, υπήρχαν ανισότητες και εκμετάλλευση. Οπότε το ζήτημα έχει πιο βαθιές ρίζες από εκεί που φτάνει ο καπιταλισμός ως σύστημα. Πιο ακριβές λοιπόν είναι να μιλάμε για «χρηματοπιστωτικό σύστημα» ή για «σύστημα εμπορίου», καθώς εκεί είναι όλο το πρόβλημα: το ότι υπάρχει δηλαδή η έννοια του κέρδους στις συναλλαγές μας. Ακόμα και το χρήμα να φύγει από τη μέση με κάποιο τρόπο, αν δεν πάψουν οι άνθρωποι να βγάζουν κέρδος ο ένας από τον άλλο μέσω των συναλλαγών τους, το πρόβλημα θα παραμένει.
